Abstract:
در این نوشتار بعد از ذکر اقوال و بررسی ادل ة
موجود به این نتیجه می رسیم که با توجّه به عدم
و با » اشتراط تبیّن فعلی « تمامیت ادل ة قول به
توجّه به این که این موضوع از موضوعات مبتلابه
جامعه بوده است و در عین حال ائمّه و سایر
فقهاء در قرون گذشته حتی اشاره ای کوتاه به این
بحث نکرده اند و حتی امام در جواب سائل
در روایت علی بن مهزیار به این اختلاف اشاره ای
نمی فرمایند، روشن می شود که فرقی در هنگام
طلوع در بین شب ها وجود ندارد.
Machine summary:
بخش سوم فصل اول: بررسی ادلة قول «اشتراط تبین فعلی» قائلین به «اشتراط تبین فعلی» در هنگام اذان صبح و تأخیر وقت اذان نسبت به شبهای قبل به ادلة زیر تمسک کردهاند: دلیل اول با توجه به معنای لغوی «فجر» که در کتب لغویین ذکر شده است، باید عمل «شکافتن» صورت پذیرد تا فجر برآن صدق کند درحالی که در لیالی مقمره به خاطر وجود نور ماه این عمل محقق نمیشود و میتوان ادعا کرد که عرفا «فجر» در این لیالی در آن هنگام محقق نیست.
3 وجه استدلال با توجه به این که اصل در قیود احترازی بودن آنها میباشد و در این روایات قیودی به «فجر» اضافه شده است که نشان دهنده این نکته است که فجر به تنهایی موضوع حکم نیست، بلکه باید «انشقاق»، «طلوع» و «ظهور» پیدا کند که با وجود این قیود فهمیده میشود که اگر فجر به طور فعلی دیده نشود و انشقاق پیدا نکند احکام شرعی جاری نمیشود، لذا در شبهای مهتابی نیز باید این قیود حاصل شود.
این روایت تصریح دارد بر این مطلب که هنگام نماز طلوع فجر از زمانی است که آشکار شود تا زمانی که خورشید طلوع کند زیرا در لغت «یبدوا» این چنین معنا شده است «یقال بدا الشئ یبدو، إذا ظهر»{معجم مقائیس اللغة، ج 1، ص 212} تهذیب الأحکام، ج 2، ص 252 و مانند:موثقه زراره: الحسین بن سعید عن النضر بن سوید عن موسی بن بکر {چون موسی بن بکر واقفی است این سند موثقه میشود اما ضرری به صحت سند ندارد چون مشایخ از ایشان اخذ کردهاند کتاب النکاح (زنجانی)ج 9ص2929}عن زرارة قال سمعت أبا جعفر7 یقول کان رسول الله6 .