Abstract:
گیرنده های استیل کولین نیکوتینی (nAChR)، پروتئین های کامل غشایی هستند که عمل انتقال سیناپسی را در اتصالات عصبی عضلانی تعدیل میکنند. هدف از تحقیق حاضر تعیین تاثیر تمرینات مقاومتی و ترکیبی بر میزان nAChR در عضلة نعلی موشهای نر نژاد ویستار بود. تعداد 23 سر موش نر ویستار ( با میانگین وزن 15± 220گرم) به طور تصادفی به سه گروه کنترل(تعداد 8 سر)، تمرین مقاومتی(تعداد 7 سر) و تمرین ترکیبی(تعداد 8 سر) تقسیم شدند. حیوانات در هر دو گروه تمرینی به مدت 12 هفته برطبق برنامه های مورد نظر به تمرین پرداختند. 48 ساعت بعداز آخرین جلسة تمرینی، حیوانات بیهوش شدند و عضلة نعلی آنها جدا شد. برای سنجش nAChR ، از کیت الایزا استفاده شد. برای تحلیل آماری نیز، t مستقل مورد استفاده قرار گرفت. نتایج نشان داد که هر دو تمرین مقاومتی و ترکیبی موجب افزایش میزان nAChR عضله نعلی شد: بدین ترتیب که بین میزان nAChR گروه کنترل با گروه تمرین مقاومتی (p <0/001) و گروه کنترل با تمرین ترکیبی (p <0/001) تفاوت معنی دار وجود داشت. به علاوه، مشخص شد بین nAChR عضلة نعلی گروه های تمرین ترکیبی و تمرین مقاومتی تفاوت معنی دار وجود ندارد. بر اساس این یافته ها، تمرین ورزشی می تواند عامل مهمی در افزایش nAChR در عضلة نعلی موش نر ویستار باشد. به نظر می رسد که فعالیت بدنی مانند تمرینات مقاومتی و ترکیبی احتمالا میتواند با تسریع عوامل نروتروفیکی که در ساخت و دسته بندی nAChR دخیل اند، نقش کلیدی را در افزایش میزان گیرنده های نیکوتینی داشته باشد.
Machine summary:
"همچنین، رواسی و همکاران (1384) نیز بهبود شاخص مقاومت به انسولین را پس از 13 هفته تمرینات شدید استقامتی در مردان چاق مشاهده کردند (22)؛ ازاینرو، با توجه به تأثیرپذیری حساسیت انسولینی از شدت و طول دورۀ تمرین استقامتی، بهبود در حساسیت انسولینی زمانی رخ میدهد که حجم تمرین اعمالشده در بالاترین حد خود باشد.
ارجاع دهی به روش ونکوور تأثیر تمرینات استقامتی، مقاومتی و ترکیبی بر سطوح 1-sICAM و مقاومت به انسولین در زنان غیرفعال Effect of endurance, resistance and concurrent training on sICAM-1 levels and insulin resistance in inactive women H.
کارشناسی ارشد، کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشکده علوم پزشکی آبادان، آبادان، ایران 1 تاریخ دریافت: 28/05/1393 تاریخ پذیرش: 15/09/1393 چکیده هدف از این پژوهش، بررسی تأثیر 12 هفته تمرین ترکیبی (هوازی ـ مقاومتی) بر مقادیر میوستاتین پلاسمایی نوجوانان چاق میباشد.
در این زمینه، صارمی و همکاران (1389) در پژوهشی با هدف تأثیر تمرین مقاومتی بر مقادیر سرمی میوستاتین و مقاومت به انسولین در مردان چاق ـ اضافهوزن به این نتیجه رسیدند که 10 هفته تمرین مقاومتی، باعث کاهش معنادار مقادیر پلاسمایی میوستاتین در مردان چاق ـ اضافهوزن میگردد (18)؛ بنابراین، مهارکنندههای میوستاتین میتوانند برای درمان اختلالات عضلانی و شاید، جلوگیری یا بهبود بیماریهای متابولیکی از جمله چاقی مورد استفاده قرار گیرند (19).
با توجه به این که از این طریق دوز مصرفی داروها کاهش مییابد، عوارض جانبی که با مصرف دارو ایجاد میشود نیز کاهش مییابد؛ ازاینرو، هدف اصلی این پژوهش، بررسی تأثیر 12 هفته تمرین ترکیبی (هوازی ـ مقاومتی) بر مقادیر میوستاتین پلاسمایی نوجوانان چاق میباشد؛ لذا، سؤال اصلی پژوهش این است که آیا اجرای تمرینات ترکیبی (هوازی ـ مقاومتی) بر مقادیر میوستاتین پلاسمایی تأثیر میگذارد؟ روش پژوهش پژوهش نوع نیمهتجربی حاضر از نظر طول زمان از نوع مقطعی و بهلحاظ استفاده از نتایج کاربردی میباشد که بهصورت میدانی انجام شده است."