یادداشت سردبیر: ادبیات درمانی Editorial

"همه ساحل امنی می‌جویند تا لنگرگاه روح خسته و جان پریشان آنان‌ باشد و همین عطش،شیادان و دروغ‌پردازان و رندان را به میدان آورده است تا بساط فال و رمالی و کف‌بینی و اسطرلاب بگسترند و به قول حافظ: صوفی نهاد دام و سر حقه باز کرد بنیاد مکر با فلک حقه باز کرد عرفان ناب و صفای صوفیانه غریب افتاده و سکه‌های قلب جانشین قلب‌های مصفا و جان‌های مهذب گردیده‌ است. درست در (به تصویر صفحه مراجعه شود) روزگاری که در غرب،اقبال به ادبیات پررنگ‌تر می‌شود و عرفان مولوی تکیه‌گاه جان‌های ملتهب و مأمن روح‌های‌ پریشان،ما چه می‌کنیم یا چه می‌توانیم بکنیم و چگونه می‌توانیم از این سرمایه‌های شگفت بهره‌مند گردیم. زیباست که حسن مطلع هر کلاس سروده‌ای،نکته‌ای و متنی باشد و حسن ختام نیز و اکنون که همه چیز«یک‌ دقیقه‌ای»مانند معلم یک دقیقه‌ای،مدیر یک دقیقه‌ای و..."