Abstract:
برخلاف دیدگاه های سنتی که توسعه را مقوله ای اقتصادی ارزیابی می کند، رویکردهای جدید؛ توسعه را حاصل باورها و رویکردهای فرهنگی جوامع دانسته و بر این باورند که بنیان های توسعه، فرهنگی است. در همین حال، دین و مذهب را می توان بارزترین و تاثیرگذارترین عامل فرهنگی و موثر بر شکل گیری جهان بینی ها و تفسیر از حیات مادی بشری دانست. از این منظر مکاتبی که انسان را به رهبانی گری و انفصال و ترک دنیا و توجه صرف به آخرت نیل می دهند، موجبات عدم توسعه یافتگی و تقدیرگرایی را برای جوامع فراهم می آورند و در مقابل مکاتب و مذاهبی که راه سعادت و کمال انسانی را در تلاش مومنانه برای آبادانی دنیا در این جهان معرفی می سازند، بالقوه می توانند موجب تغییر اجتماعی شوند و در نتیجه توسعه ملی را تسهیل کنند. در این میان مکتب تشیع با ترسیم دنیا به مثابه مزرعه آخرت همواره بر مسئولیت اجتماعی پیروان تاکید می کند و با طرد زندگی منفعلانه تلاش برای تولید ثروت را به مومنان در چارچوب عبادت و تقرب پروردگار سفارش می کند. همچنین بر اساس آموزه های شیعی، کسب مال حلال و صرف آن در چارچوب تحقق دستورات الهی بسیار مورد نظر قرار گرفته و بر آن تاکید شده است؛ این مقاله با ملاحظه این اصل عقلی که «مقدمه واجب، واجب است» نشان داده است یک مسلمان شیعه برای داشتن سبک زندگی صحیح و زیست مومنانه و نیل به برخی از الزامات بندگی ناگزیر باید توانمندی اقتصادی خود را نیز گسترش دهد و به تولید ثروت همت گمارد. این مقاله همچنین با بررسی برخی از وظایف مومنانه که پیش از تحقق، مستلزم تولید ثروت است این موضوع را با استناد به سیره عملی معصومین جایگاه تولید ثروت را از منظر باورهای شیعی بررسی کرده است.
Machine summary:
همچنین بر اساس آموزه های شیعی ، کسب مال حلال و صرف آن در چارچوب تحقق دستورات الهی بسیار مورد نظر قرار گرفته و بر آن تأکید شده است ؛ این مقاله با ملاحظه این اصل عقلی که «مقدمه واجب ، واجب است » نشان داده است یک مسلمان شیعه برای داشتن سبک زندگی صحیح و زیست مؤمنانه و نیل به برخی از الزامات بندگی ناگزیر باید توانمندی اقتصادی خود را نیز گسترش دهد و به تولید ثروت همت گمارد.
در این باره در کتاب الحیاه نیز تصریح شده است : «مال صالح یعنی مال معتدل مشروع ؛ و انسان صالح یعنی کسی که همه حقوق مال خود را بدهد، و زیادی آن را در راه خدا انفاق کند و این مالی است که در آخرت سودمند واقع میشود؛ پس دنیایی که خداوند متعال آن را برای کسانی با آخرت جمع میکند، دنیایی است که در چنین مجرایی باشد و به مدد آن چرخ جامعه ، بر محور قرآن به گردش درآید و مؤمنان توانایی آن را پیدا کنند که به سرزمین های محتاج در معیشت کمک کنند، و البته در این باره (فعالیت های اقتصادی) نیز که تأکید کرده است باید کار مطابق با موازین اسلامی و احکام فقهی و اخلاقی صورت بگیرد، و استثمار و مکیدن خون محرومان و به استضعاف کشیدن مستضعفان در کار نباشد، که شایسته است مال «صالح » باشد و در دست مردم صالح .
(
, 
, 
)
