Abstract:
قدرت شاخصی مهم برای پیشرفت ورزشکاران محسوب میشود و نوع تمرین مقاومتی نیز نقش مهمی در توسعه آن ایفا میکند؛ لذا هدف از انجام این تحقیق، بررسی تاثیر هشت هفته تمرین درونگرای ایزوتونیک در مقایسه با تمرین ایزوکینتیک بر حداکثر گشتاور ایزومتریک ارادی عضلات اکستنسور مفصل زانو بود. 24 مرد فعال بهصورت تصادفی در سه گروه هشتنفری ایزوتونیک، ایزوکینتیک و کنترل قرار گرفتند. حداکثر گشتاور اکستنسوری ایزومتریک مفصل زانو قبل و بعد از یک دوره تمرین هشت هفتهای در گروههای تمرین و کنترل بهوسیله دینامومتر بایودکس اندازهگیری گردید. آزمون تیهمبسته و تحلیل واریانس یک راهه برای تحلیل نتایج بهکار گرفته شد (05/0=α). نتایج نشان داد که میانگین حداکثر گشتاور ایزومتریک در هر دو گروه ایزوتونیک و ایزوکینتیک افزایش معناداری داشت؛ در حالیکه بین گروه ایزوتونیک و ایزوکینتیک تفاوت معنادار نبود. بهنظر میرسد که هر دو تمرین ایزوتونیک و ایزوکینتیک باعث بهبود قدرت ایستا میگردد؛ اما از نظر بهبود قدرتی تفاوتی بین اثر این دو تمرین وجود ندارد.
strength is considered as an important index for athletes' progression and the type of resistive exercise hasan importantrole in developing it, The aim of this study was to evaluate the effect of eight weeks of isotonic and isokinetic training on maximal voluntary isometric torque (MVIT) of knee extensor muscles. 24 active men randomly divided intothree groupsincluding: isotonic, isokinetic, and control groups. MVIT of knee joint or maximal voluntary isometric knee extensor torque in experimental and control groups were measured before and after eight weeksconcentric exercise training; Dependent t-testand one-way-ANOVA were used for data analysis (α=0.05). The results indicated that mean MVIT increased significantly in both isotonic and isokinetic groups; whereas there was no significant difference between two groups. According to the results, it seems that both isotonic and isokinetic training will improve static strength, but there is no difference between the effects of these two methods on strength improvement
Machine summary:
به طور مختصر در این روش مقدار کار خارجی انجام شده و میانگین سـرعت زاویـه ای بـر اسـاس جلسـات تمرینـی ایزوتونیک محاسبه می شود و تمرین ایزوکینتیک بر اساس آن استاندارد می شود (رموود و همکاران ، ٢٠٠٩؛ گویلهم و همکاران ، ٢٠١٢)؛ در تحقیق حاضر نیز از این روش استفاده شده است .
با توجه به اهمیت تمرین مقاومتی برای ورزشکاران ، محدود بودن تحقیقات انجام شده ، تناقض بین نتایج و تفـاوت پروتکل های تمرین ، در تحقیق حاضر تأثیر تمرینات مقاومتی درونگرا بـه دو شـیوه ایزوتونیـک و ایزوکینتیـک بـر حداکثر گشتاور اکستنسوری ایزومتریک مفصل زانو در پای برتر و غیربرتر مردان فعال مورد بررسی قرار گرفت .
نتایج حاصل از آزمون تعقیبی برای پای برتر و غیر برتر (به تصویر صفحه مراجعه شود) بحث و نتیجه گیری هدف از انجام این تحقیق ، بررسی تأثیر هشت هفته تمرین درونگرای ایزوتونیک در مقایسه با تمرین ایزوکینتیـک بر حداکثر گشتاور ایزومتریک ارادی عضلات اکستنسور مفصل زانو بود.
یافته های کلی تحقیق نشان داد که هر دو شیوة تمرینی ایزوتونیک و ایزوکینتیک ، موجب بهبود قدرت ایستا شده است ؛ بدون اینکه هیچ تفاوت معناداری بین این دو شیوة تمرینی وجود داشته باشد.
نتایج تحقیق آن ها نشان داد میانگین MVIT٧٠ برای دو گروه ایزوکینتیک و ایزوتونیک افزایش معناداری (به ترتیب ١٣/٣ و ٧/٦ درصد) داشته است ، اما تفاوت معناداری در گروه کنترل مشاهده نشده است .
با توجه به نتایج تحقیق میتوان گفت که هر دو شیوة تمرین ایزوتونیک و ایزوکینتیک باعث بهبود قدرت ایستای مردان فعال میشود و تفاوتی بین این دو روش تمرینی وجود ندارد.