Abstract:
پیش بینی پویایی ها و تغییرات آتی جمعیت روستایی از مهم ترین موضوعاتی است که در فرایند توسعه پایدار روستایی بدان توجه می شود. مطالعه حاضر، با پیش بینی تغییرات جمعیت روستایی در دوره زمانی 1410-1385، به بحث و بررسی پیرامون پیامدهای ناشی از آن می پردازد. یافته های تحقیق حاکی از آن است که نسبت روستانشینی از 31/4 درصد در 1385 به 22/5 درصد در 1410 خواهد رسید؛ همچنین، نتایج پیش بینی نشاندهنده چندین ویژگی عمده جمعیت روستایی ایران در افق 1410 است، که عبارتاند از: کاهش باروری، افزایش امید به زندگی، کاهش مطلق و نسبی، افزایش عرضه نیروی کار و سرانجام، سالخوردگی ساختار سنی. در مطالعه حاضر، بهبود بهره وری نیروی کار و سطح درآمد خانوارهای روستایی و همزمان با آن، ایجاد فرصت های شغلی جدید لازمه مواجهه مناسب با افزایش عرضه نیروی کار روستایی و سالخوردگی جمعیت روستایی در افق 1410 قلمداد میشود.
Forecasting the dynamics and future changes of rural population is considered as the most important issue in the process of sustainable rural development. The present study is an attempt to forecast the future changes of rural population during the period 2006-2031. Also، it examines the consequences of these changes. The results indicate that the proportion of rural settlements would decline from 31.4 percent in 2006 to 22.5 in 2031. The results of forecast indicate several main characteristics of rural population in the 2031 horizon: fertility reduction، life expectancy improvement، absolute and relative decline in rural population، increase in the supply of rural labour، and finally the aging of rural population. The present study proposes the improvement of labour productivity and rural households’ income level as remedies to deal with the increase in labour supply and aging of rural population in the 2031 horizon.
Machine summary:
"جدول ۴- سهم گروه های مختلف سنی جمعیت فعال جوان از کل مهاجران روستایی در سال های ۱۳۶۵تا۱۳۸۵(درصد) مهاجرت روستا به شهر گروه سنی سال ۱۳۶۵ سال ۱۳۷۵ سال ۱۳۸۵ ۱۴-۱۰ساله ۱۴/۰۲ ۱۶/۷۷ ۱۱/۴۱ ۱۹-۱۵ساله ۱۴/۵۶ ۱۴/۵۵ ۱۴/۵۹ ۲۴-۲۰ساله ۱۳/۷۸ ۱۲/۰۷ ۱۵/۳۵ ۲۹-۲۵ساله ۱۲/۳۹ ۱۲/۲۹ ۱۴/۸۶ مجموع ۵۴/۷۵ ۵۵/۶۸ ۵۶/۲۱ منبع : یافته های تحقیق بر پایة داده های مرکز آمار ایران ۱۳۸۵-۱۳۶۵ در صورت عدم برنامه ریزی ، سالخوردگی نیروی کار کشاورزی برای کشـورهای در حال توسعه و غیرصنعتی به ویژه ایران بسیار هشداردهنده است ، چرا که تاکنون برنامه ای منسجم برای مدیریت سوددهی بیشتر اراضی آزادشده بر اثرمهـاجرت روسـتا-شـهری وجود نداشته و در بسیاری از موارد، اراضی تغییر کاربری داده یـا رهـا مـی شـوند.
چنانچـه سیاسـت هـا و راهبردهایی مناسب برای مدیریت اقتصادی این سکونتگاه ها پس از تبـدیل آنهـا بـه شهر وجود نداشته باشد و زمین های کشـاورزی در اثـر عوامـل مختلـف ، بـه ویـژه افزایش قیمت زمـین بـه شـدت در معـرض تقطیـع و تغییـر کـاربری قـرار گیرنـد، چالش های اساسی برای جامعه ایجاد خواهد شد،که از مهم ترین آنها مـی تـوان بـه کاهش تولیدات و تهدید امنیت غذایی اشاره کرد؛ ·دوم آنکه چنانچه تراکم جمعیـت در سـکونتگاه هـای روسـتایی یـاد شـده بـیش از ظرفیت نگهداشت باشد، پیامدهای زیسـت محیطـی ، اقتصـادی و اجتمـاعی بـه بـار خواهد آورد؛ و ·سوم آنکه با نوسان های موجـود در روسـتاهای کـم جمعیـت و تخلیـة آنهـا، ارائـة هرگونه خدمات به سکونتگاه های یاد شده غیراقتصادی می شود و دسـت انـدرکاران توسعة روسـتایی بـا تردیـد جـدی در توسـعة زیرسـاخت هـا و خـدمات مختلـف روستایی دراین نواحی که تعدادآنهااندک هم نیست ، مواجه خواهند شـد؛ و ایـن مسئله به نوبة خود به تخلیة سریع تر آنها می انجامـد."