Abstract:
تصمیم گیری جوهره اصلی فعالیت های مدیران است مدیران سبک تصمیم گیری خود را با توجه به عوامل مختلفی از جمله سطح آمادگی مدیران و زیر دستان انتخاب می کنند هدف این تحقیق بررسی شیوه های تصمیم گیری مناسب مدیران تربیت بدنی دانشگاه هاست در این خصوصی یک سوال اساسی مطرح است که آیا سطح آمادگی زیر دستان تعیین کننده سبک تصمیم گیری مدیران است یا علاوه بر سطح آمادگی زیر دستان سطح آمادگی مدیران هم انتخاب سبک تصمیم گیری آنها موثر است و چگونه می توان تصمیمات موفق تری اتخاذ کرد روش تحقیق حاضر ازنوع توصیفی تحلیلی بوده و به شکل میدانی اجرا شده است جامعه آماری شامل تمامی مدیران تربیت بدنی دانشگاه های کشور است برای گرد آوری اطلاعات لازم از پرسشنامه مقدماتی Pilot Study و اصلی و در مواردی از روش مصاحبه نیز استفاده شد این تحقیق در دو رشته دانشگاه های موفق و دانشگاه های ناموفق ( با توجه به شاخص هایی که برای ارزیابی عملکرد ورزش دانشگاه ها مشخص شده است) انجام شد و نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده های گرد آوری شده نشان داد که سطح آمادگی زیردستان به تنهایی عامل تعیین کننده سبک تصمیم گیری مدیران نیست بلکه سطح آمادگی خود مدیر نیز درتعیین سبک تصمیم گیری وی موثر است
Machine summary:
"این تحقیق در دو دستهء دانشگاههای موفق و دانشگاههای ناموفق(با توجه به شاخصهایی که برای ارزیابی عملکرد ورزش دانشگاهها مشخص شده است)انجام شد و نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل دادههای گردآوری شده نشان داد که سطح آمادگی زیردستان به تنهایی عامل تعیینکنندهء سبک تصمیمگیری مدیران نیست، بلکه سطح آمادگی خود مدیر نیز در تعیین تصمیمگیری وی مؤثر است.
بنا به بررسیهای مقدماتی به نظر میرسد که چنین نیست،ازاینرو این تحقیق در پی پاسخ به این سؤال است که آیا مدیران تربیت بدنی دانشگاهها برای اینکه سازمانشان موفقیت بیشتری داشته باشد،سبک تصمیمگیری خود را با توجه به سطح آمادگی خود و زیردستانشان اتخاذ میکنند یا خیر.
تعیین سطوح آمادگی مدیران(موفق و کم توفیق)تربیت بدنی دانشگاهها و شیوهء تصمیمگیری آنها پس از اینکه براساس شاخصهای ارزیابی ورزش دانشگاهها،عملکرد مدیران دانشگاهها مورد مطالعه بررسی شد،شش دانشگاه به عنوان دانشگاههای موفق و 6 دانشگاه به عنوان دانشگاههای کم توفیق انتخاب شدند که در ذیل سطوح آمادگی این مدیران و زیردستان آنها و نیز شیوهء تصمیمگیری آنها که براساس دو نظریهء تلفیقی هرسی و بلانچارد و وروم باید براساس سطوح آمادگی موردنظر باشد،آورده شده است.
3-براساس نتایج به دست آمده بین سطوح آمادگی مدیران و کارکنان تربیت بدنی دانشگاهها تفاوت معنیداری در سطح 5/0- a مشاهده نشده،بنابراین با توجه به نتیجهء بهدست آمده مدیران تربیت بدنی دانشگاهها برای رسیدن به اهداف سازمانی خود و توفیق در انجام وظایف باید بهطور کلی از شیوهء تصمیمگیری آمرانه کمتر استفاده کنند و بیشتر به سمت شیوهء مشارکتی گام بردارند،زیرا کارکنان آنان پتانسیل لازم برای این کار(چه از نظر توانایی و چه از نظر انگیزش)را دارند."