Abstract:
نشانه های توحیدی یکی از مهم ترین موضوعاتی است که در قرآن کریم به آن توجه شده است. در این نوشتار «نشانه ها» با تاکید بر واژه های «لآیات» بررسی شده است. در حقیقت انسان برای پذیرفتن وجود خداوند متعال از واسطه ای به عنوان عقل بهره مند است؛ اما این نشانه ها، تنها به این دلیل نیست که انسان وجود حق تعالی را بپذیرد، بلکه قرآن کریم نشانه های مختلفی را در عالم بیان می کند که بسیاری از آنها با هم ارتباط دارند و بعضی هم شباهت زیادی به یکدیگر دارند و از جهت محوریت موضوع به
سه بخش تقسیم شده اند: آفرینشی، سرنوشتی و مشیتی؛ که مهم ترین وجه مشترک در
بیان این نشانه ها، وحدانیت و توحید ربوبیت خداوند متعال است. بررسی این نشانه ها موجب می شود انسان دقت نظر و دید عمیق تری نسبت به پیرامون خود پیدا کند و به یکتایی پروردگار عالم پی ببرد.
Machine summary:
در آیۀ مذکور نیز خداوند متعال تمام آنچه در آسمان و زمین و در آمد و شد شب و روز قرار داده است، همه از نظمی برخوردارند که هیچ کدام در مسیر حرکت خود، مانعی برای حرکت دیگری ایجاد نمیکند؛ مثل حرکت خورشید که در زمان و مکان خودش با نظم کامل و بدون اشکال، کارش را انجام میدهد، و آنچه هر فردی از جهت عقلی انتظار دارد رخ میدهد؛ برای نمونه بعد از غروب آفتاب منتظر آمدن شب و پدیدار شدن ماه در آسمان هستیم و همیشه به همین صورت بوده و این مساله یکی از نکاتی است که از توجه به این نوع از نشانهها به وجود واحدی پی میبریم که پروردگاری عالم بر عهدۀ اوست.
آیۀ 23 سورۀ روم نیز همچون آیۀ 67 سورۀ یونس به بیان این نشانه از خدای متعال میپردازد که از نشانههای او میتوان به خوابیدن در شب و طلب روزی و کسب و کار در زمان روشنایی و روز اشاره کرد: (ومن آیاته منامکم باللیل والنهار وابتغاؤکم من فضله إن فی ذلک لآیات لقوم یسمعون) (روم: 23) تفاوتی که بین این دو آیه وجود دارد این است که در آیه 67 سوره یونس آرامش بخش بودن شب برای انسان را از نشانههای خداوند برمیشمارد اما، در این آیه خود خواب به عنوان نشانهای توحیدی یاد شده است؛ چه در شب باشد و چه در روز (مکارم شیرازی، 1374: 16/398).