Abstract:
توافق های چند جانبه در بین کشورهای دنیا در ارتباط با مسائل چالش برانگیز معمولا راه گشای نقش آفرینی طرفین در تحولات پس از چنین توافقاتی است. برنامه جامع اقدام مشترک، حکم چنین ابزاری را برای ایران داشت تا در دورهای که سعی میشد ایران با طرح تلاش برای ساخت تسلیحات هستهای به انزوا برده شود، با این توافق به بازیگری موثر در چانهزنی بینالمللی تبدیل شد. برجام حاصل بیش از یک دهه تنش و مذاکرات بینتیجه با طرفهای غربی بود. ایران در فضای پسا برجام بهطور رسمی وارد باشگاه اقتصاد و سیاست جهانی و منطقهای شد. این مقاله درصدد پاسخ به این سوال است که تعامل ایران با جامعه جهانی در فضای پس از برجام چه ﺗﺄثیری بر نقش آفرینی این کشور در غرب آسیا و جهان گذاشته است؟ این مقاله این فرضیه را بررسی میکند که ایران در فضای پس از برجام از جایگاه کنترل شده قبلی خارج و به صورت یک بازیگر فعال در مدیریت بحران های منطقه ای ایفای نقش نموده و این امر باعث تغییر موازنه قدرت در منطقه به ضرر عربستان و ترکیه گردیده است.
Multilateral agreements among countries of the world relating to challenging issues it usually leads to the role of the parties in the developments after such agreements. A comprehensive joint action plan had for Iran such a tool decree as long as Iran will be Isolated with effort plan to build nuclear weapons, with this agreement, it became an effective player in international bargaining. The Barjam was more than a decade of tension and ineffective negotiations with the Western side. In the atmosphere of post Barjam, Iran officially entered the economic club and regional and world politics. This article seeks to answer this question that Iran's engagement with the international community in the post Barjam what has influenced the role of the country in West Asia and the world? This paper examines the hypothesis that Iran is in the aftermath of the Barjam exit from a previously controlled position and play as an active actor in regional crisis management and this has led to a shift in the balance of power in the region to the detriment of Saudi Arabia and Turkey.
Machine summary:
"بزرگ جلوه دادن صدرو انقلاب برای کشورهای منطقه و تحمیل جنگ هشت ساله بر ایران ، اعمال تحریم های اقتصادی، اتهام زنی به ایران در ارتباط با نقض حقوق بشر و حمایت از تروریسم و در نهایت ترسیم برنامه هسته ای ایران به عنوان تلاش برای دستیابی به تسلیحات هسته ای همه در راستای تقابل با این انقلاب بوده است .
٤. تأثیرات برنامه هسته ای بر جایگاه ایران پیش از برجام در این دوره ، ایران با یک فشار سیستمیک از طرف قدرت های شکل دهنده ساختار نظام بین الملل مواجه است و استفاده از تحریم ، ابزار اصلی این فشارها بود.
پیامدهای منطقه ای برجام برای سیاست خارجی ایران پیش از برجام نزدیک به یک دهه بخش قابل توجهی از توان دیپلماسی ایران درگیر مسأله هسته ای بود که با دستیابی به برجام ، ایران از این مسئله رهایی یافته و میتواند نقش تعیین کننده تری در معادلات سیاسی و بین المللی به ویژه در بحران های منطقه ای ایفا کند.
با وجود اینکه در نتیجه تحولات پس از برجام بر روند قطبی شدن و پیچیدگی بیش از پیش معادلات استراتژیک منطقه افزوده شده ، اما نه تنها دورنمای کلی آن حتی به حد قبل از توافق مبهم و تیره نیست ، بلکه برای جمهوری اسلامی ایران بسیار روشنتر از گذشته است ؛ زیرا در آن شرایط باید شاهد ضعف روزافزون و تدریجی موقعیت جمهوری اسلامی ایران به عنوان نقطه کانونی محور مقاومت و هم پیمانان و در مقابل تقویت روزافزون رقبا و دشمنان آن ها در منطقه بودیم ، در حالی که اکنون جایگاه و مسیر پیش روی ایران بهتر و هموارتر از گذشته است (میرحسینی، ١٣٩٤: ١٢)."