Abstract:
هدف اصلی این پژوهش، شناسایی عوامل مؤثر بر سکوت سازمانی نیروهای رسانهای بر مبنای تجربة کارکنان ادارة کل روابط عمومی سازمان صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران بهمنظور ارتقای مشارکت کارکنان این واحد بوده است. برای دستیابی به این هدف با استفاده از رویکرد کیفی و روش نظریهپردازی دادهبنیاد، این عوامل طی 18 مصاحبة عمیق همراه با مشاهده میان کارکنان این ادارة کل و از طریق سه مرحله کدگذاری باز، محوری و گزینشی شناسایی شدند. عوامل فرهنگی و محیطی با چهار کد انتخابی توسعهنیافتگی، سوءپیشینههای فرهنگی، برچسب خوردن، ضعف فرهنگ کار گروهی؛ عوامل فردی با سه کد انتخابی نگرش فردی، انگیزش فردی و متغیرهای فردی و عوامل ساختاری با هفت کد ویژگیهای شغلی، رفتار سکوتآمیز مدیران، عوامل ساختاری، عدم مشارکت سازمانی، سیستم نامناسب ارزیابی عملکرد، فقدان عدالت سازمانی و فرهنگ سکوت سازمانی، بهعنوان عوامل سکوت سازمانی میان کارکنان ادارة کل روابط عمومی سازمان صدا و سیما شناسایی شد و درنهایت با در نظر گرفتن شرایط تعدیلگر تغییر و بحران و بسترهای تعاملات سیاسی، اجتماعی و فرهنگی، مدل مفهومی پیشنهادی پدیدة سکوت سازمانی در این واحد از سازمان رسانهای پیشنهاد گردید.
Machine summary:
عوامل فرهنگی و محیطی با چهار کد انتخابی توسعه نیافتگی ، سوءپیشـینه هـای فرهنگی ، برچسب خوردن ، ضعف فرهنگ کار گروهی ؛ عوامل فردی با سه کد انتخـابی نگـرش فردی ، انگیزش فردی و متغیرهای فردی و عوامل ساختاری با هفت کـد ویژگـی هـای شـغلی ، رفتار سکوت آمیز مدیران ، عوامل ساختاری ، عدم مشارکت سـازمانی ، سیسـتم نامناسـب ارزیـابی عملکرد، فقدان عدالت سازمانی و فرهنگ سکوت سازمانی ، به عنـوان عوامـل سـکوت سـازمانی میان کارکنان ادارة کل روابط عمومی سازمان صدا و سیما شناسایی شد و درنهایـت بـا در نظـر گرفتن شرایط تعدیل گر تغییر و بحران و بسترهای تعاملات سیاسی ، اجتماعی و فرهنگی ، مـدل مفهومی پیشنهادی پدیدة سکوت سازمانی در این واحد از سازمان رسانه ای پیشنهاد گردید.
Organizational voice در سازمان ، نبود بازخوردهای سازنده از سوی کارکنـان و در نتیجـه نـاتوانی سـازمان در اصـلاح خطاهای خود، کاهش رضایت شغلی ، کاهش مؤلفه های مثبت رفتار شهروندی سازمانی و به دنبال آن از دست دادن فرصت ها، اعتماد و علاقة مخاطبان و درنهایت پایان حیات سازمان ، از عواقـب این سکوت سازمانی است .
نتـایج ایـن پـژوهش در حـوزة فرهنگ سازمانی به عنوان یکی از عوامل سکوت سازمانی با یافته های پژوهش دانایی فرد، فانی و براتی (١٣٩٠) که روابط معناداری بین فرهنگ سازمانی و جـو و رفتـار سـکوت شناسـایی کـرده بودند، مطابقت دارد و فرهنگ سازمانی تقویت کنندة سکوت را با زیرمؤلفـه هـای مربوطـه مطـرح کرده است .