Abstract:
پژوهش حاضر با هدف تعیین میزان اثربخشی گروه درمانی مثبت نگر و گروه درمانی آدلری بر افزایش تاب آوری و عزت نفس زنان مطلقه صورت گرفت . روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون ، پس آزمون و گروه کنترل و جامعه آماری شامل کلیه زنان مطلقه مراجعه کننده به مراکز مشاوره "سرای تداوم " وابسته به شهرداری شهر ساری در پاییز ٩٤ به تعداد ١٨٠ نفر بود. پس از اعلام فراخوان در این مراکز، تعداد ٤٥ نفر داوطلب جهت شرکت در برنامه آموزشی، غربالگری و ثبت نام شدند. سپس ، به منظور به دست آوردن اطلاعاتی در زمینه شرایط اقتصادی اجتماعی نمونه ها، مصاحبه فردی انگیزشی با این افراد انجام شد. پس از این مصاحبه ، فرم اطلاعات فردی و فرم توافق آگاهانه توسط داوطلبان تکمیل و شرکت کنندگان به صورت تصادفی به گروه های ١٥ نفره (گروه ١: مثبت نگر، گروه ٢: آدلری و گروه ٣: کنترل ) گمارده شدند. قبل و بعد از اجرای گروه درمانی ها، پرسشنامه تاب آوری و عزت نفس توسط هر یک از شرکت کنندگان تکمیل شد. تعداد جلسات هر یک از گروه درمانی ها ١٢ جلسه بود که یک بار در هفته به مدت ٩٠ دقیقه اجرا شد. در این پژوهش از پرسشنامه تاب آوری کانر و دیویدسون (٢٠٠٣) و پرسشنامه عزت نفس کوپر اسمیت (١٩٦٧) استفاده شد. همچنین از آمار توصیفی و استنباطی برای تجزیه و
Machine summary:
"فردریکسون و لوسادا٩ (٢٠٠٥)، بر 1 Miller & Chandler 2 O’Rouke 3 Ong 4 Shin & Vogel 5 Ayyash-Abdo & Alamuddin 6 Ybrandt 7 Breines 8 Peterson 9 Fredrickson & Losada اساس مدل مثبت نگر دریافتند که هیجان های مثبت سپری را در مقابل پیامدهای ناگوار استرس به وسیله کاهش دادن برانگیختگی خودمختار ناشی از هیجان های منفی و افزایش انعطاف پذیری ناشی از تفکر و حل مسأله ایجاد میکنند.
از این رو پژوهش حاضر با هدف تعیین میزان اثربخشی گروه درمانی مثبت نگر و گروه درمانی آدلری بر ارتقاء تاب آوری و عزت نفس زنان مطلقه به اجرا درآمد تا فرضیه های زیر را آزمون کند: ١.
1 Lemberger & Lemberger Page No="109"/> روش پژوهش روش پژوهش حاضر از نوع روش نیمه آزمایشی است و جهت تعیین مقایسه گروه درمانی مثبت نگر وگروه درمانی آدلری بر ارتقاء عزت نفس و تاب آوری زنان مطلقه و نیز برای آزمودن فرضیه های پژوهش ، از طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل که طرحی با اعتبار درونی قوی میباشد استفاده شد.
همچنین نتایج تحقیق حاضر بیانگر اثربخشی گروه درمانی مثبت نگر در افزایش عزت نفس زنان مطلقه بود که این نتیجه با سایر یافته های پژوهشی از جمله مقدم سامان (١٣٩٤)، وجدانی و همکاران (١٣٩٣)، رستمی راوری و همکاران (١٣٩٢)، ارقبایی و همکاران (١٣٩٢)، اصغرپور و همکاران (١٣٩١)، کردمیرزا (١٣٩٠)، شرانک و همکاران (٢٠١٥)، شوشانی و استاینمتز (٢٠١٤)، دامبرون و دوبای (٢٠١٤)، سلیگمن و همکاران (٢٠٠٩)، یابرنت (٢٠٠٨)، برینز و همکاران (٢٠٠٨)، عیاش عبدو و الامودین (٢٠٠٧)، فردریکسون و لوسادا (٢٠٠٥)، که همگی حاکی از اثربخشی روان درمانی مثبت نگر است ، همخوانی دارد."