Abstract:
مقدمه: در شرایط کنونی حجم قابل توجهی از جمعیت کشور ) 23 %( در مناطق
روستایی در حال زندگی و امرار معاش هستند. از آنجایی که روستاها محل تجمع فقر به
شمار میآید، لذا توجه سطح سلامت بهداشتی )فردی، خانوادگی و محیطی( در
محیطهای روستایی کشور از اهمیت قابل توجهی برخوردار است. روستاییان با توجه به
دانش بومی پزشکی، از ابتدا از طریق استفاده از گیاهان دارویی، روشهایی را برای
پیشگیری و درمان اتخاذ میکردهاند که با ورود علم پزشکی نوین دچار تحول گردید و
از سطح به کارگیری دانش بومی درمان در روستاها کاسته شد، اما در شرایط موجود
علیرغم پیشرفتهای علمی پزشکی، به دلیل برخی آسیب های شیمیایی داروها، گرایش
به استفاده از گیاهان دارویی به عنوان طب سنتی درحال افزایش میباشد، لذا این
مطالعه با هدف سنجش سطح گرایش به درمانهای سنتی با گیاهان دارویی در مناطق
روستایی دهستان زبرخان است که در سالهای اخیر به شکل چشمگیری در حال
افزایش میباشد، به طوری که تولید، جمع آوری و بسته بندی گیاهان دارویی جنبه
اقتصادی یافته است روش: روش شناسی مطالعه بر اساس روش توصیفی تحلیلی بوده که جمع آوری
اطلاعات آن با دو شیوه کتابخانهای و پیمایشی و با ابزار پرسشنامه در بین 123 نمونه
در 12 روستای منطقه زبرخان نیشابور انجام شده است. برای عملیات یسازی مطالعه، 11
شاخص اصلی مرتبط با مساله استخراج گردید و از طریق یافتههای میدانی دادهها در
سطح نمونه ها جمع آوری شد، سپس داده های جمع آوریشده از طریق روشهای آماری
مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافتهها: یافتهها نشان داد که سطح گرایش به مصرف داروهای گیاهی در زنان
بیشتر از مردان میباشد. همچنین بر اساس آزمون همبستگی بین مولفه های گرایش به
گیاهان دارویی بیانگر عدم رابطه معنیدار بین ویژگیهای فردی از جمله درآمد ماهیانه،
وضعیت بیمه و تحصیلات نسبت به گرایش روستاییان میباشد. به علاوه نتایج حاصل از
حاکی از آن است که برای تمام شاخصهای گرایش در مجموع حدی T-TEST آزمون
بالاتر از میانگین دیده شده است و با توجه به سطح معنی داری بین متغیرهایی که
گرایش به مصرف را نشان میدهند و مصرف داروهای گیاهی ارتباط معنیدار وجود دارد.
نتیجه گیری: با توجه به یافته ها، میتوان به گرایش بالای روستاییان به استفاده از
گیاهان دارویی در درمان تاکید کرد که از دلایل اصلی آن میتوان به ترس از عوارض
داروها، سطح درآمدهای پایین و... اشاره کرد، لذا با توجه به فراگیرشدن استفاده از
گیاهان دارویی، ارائه آموزشهای لازم جهت آگاهی بخشی در زمینه تهیه، نگهداری و
مصرف گیاهان دارویی به مردم روستایی ارائه شود.روش: روششناسی مطالعه بر اساس روش توصیفی تحلیلی بوده که جمعآوری
اطلاعات آن با دو شیوه کتابخانهای و پیمایشی و با ابزار پرسشنامه در بین 123 نمونه
در 12 روستای منطقه زبرخان نیشابور انجام شده است. برای عملیاتیسازی مطالعه، 11
شاخص اصلی مرتبط با مساله استخراج گردید و از طریق یافتههای میدانی دادهها در
سطح نمونهها جمعآوری شد، سپس دادههای جمعآوریشده از طریق روشهای آماری
مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافتهها: یافته ها نشان داد که سطح گرایش به مصرف داروهای گیاهی در زنان
بیشتر از مردان میباشد. همچنین بر اساس آزمون همبستگی بین مولفه های گرایش به
گیاهان دارویی بیانگر عدم رابطه معنیدار بین ویژگیهای فردی از جمله درآمد ماهیانه،
وضعیت بیمه و تحصیلات نسبت به گرایش روستاییان میباشد. به علاوه نتایج حاصل از
حاکی از آن است که برای تمام شاخصهای گرایش در مجموع حدی T-TEST آزمون
بالاتر از میانگین دیده شده است و با توجه به سطح معنی داری بین متغیرهایی که
گرایش به مصرف را نشان میدهند و مصرف داروهای گیاهی ارتباط معنیدار وجود دارد.
نتیجه گیری: با توجه به یافته ها، میتوان به گرایش بالای روستاییان به استفاده از
گیاهان دارویی در درمان تاکید کرد که از دلایل اصلی آن میتوان به ترس از عوارض
داروها، سطح درآمدهای پایین و... اشاره کرد، لذا با توجه به فراگیرشدن استفاده از
گیاهان دارویی، ارائه آموزشهای لازم جهت آگاهی بخشی در زمینه تهیه، نگهداری و
مصرف گیاهان دارویی به مردم روستایی ارائه شود.روش: روششناسی مطالعه بر اساس روش توصیفی تحلیلی بوده که جمعآوری
اطلاعات آن با دو شیوه کتابخانهای و پیمایشی و با ابزار پرسشنامه در بین 123 نمونه
در 12 روستای منطقه زبرخان نیشابور انجام شده است. برای عملیاتیسازی مطالعه، 11
شاخص اصلی مرتبط با مساله استخراج گردید و از طریق یافتههای میدانی دادهها در
سطح نمونهها جمع آوری شد، سپس داده های جمع آوریشده از طریق روشهای آماری
مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافتهها: یافتهها نشان داد که سطح گرایش به مصرف داروهای گیاهی در زنان
بیشتر از مردان میباشد. همچنین بر اساس آزمون همبستگی بین مولفههای گرایش به
گیاهان دارویی بیانگر عدم رابطه معنیدار بین ویژگیهای فردی از جمله درآمد ماهیانه،
وضعیت بیمه و تحصیلات نسبت به گرایش روستاییان میباشد. به علاوه نتایج حاصل از
حاکی از آن است که برای تمام شاخصهای گرایش در مجموع حدی T-TEST آزمون
بالاتر از میانگین دیده شده است و با توجه به سطح معنیداری بین متغیرهایی که
گرایش به مصرف را نشان میدهند و مصرف داروهای گیاهی ارتباط معنیدار وجود دارد.
نتیجهگیری: با توجه به یافتهها، میتوان به گرایش بالای روستاییان به استفاده از
گیاهان دارویی در درمان تاکید کرد که از دلایل اصلی آن میتوان به ترس از عوارض
داروها، سطح درآمدهای پایین و... اشاره کرد، لذا با توجه به فراگیرشدن استفاده از
گیاهان دارویی، ارائه آموزشهای لازم جهت آگاهی بخشی در زمینه تهیه، نگهداری و
مصرف گیاهان دارویی به مردم روستایی ارائه شود.
Machine summary:
روستاییان با توجه به دانش بومی پزشکی ، از ابتدا از طریق استفاده از گیاهان دارویی، روش هایی را برای پیشگیری و درمان اتخاذ می کرده اند که با ورود علم پزشکی نوین دچار تحول گردید و از سطح به کارگیری دانش بومی درمان در روستاها کاسته شد، اما در شرایط موجود علیرغم پیشرفت های علمی پزشکی ، به دلیل برخی آسیب های شیمیایی داروها، گرایش به استفاده از گیاهان دارویی به عنوان طب سنتی درحال افزایش میباشد، لذا این مطالعه با هدف سنجش سطح گرایش به درمان های سنتی با گیاهان دارویی در مناطق روستایی دهستان زبرخان است که در سال های اخیر به شکل چشمگیری در حال افزایش میباشد، به طوری که تولید، جمع آوری و بسته بندی گیاهان دارویی جنبه اقتصادی یافته است .
بر این اساس هدف از این مطالعه بررسی میزان گرایش روستاییان منطقه دهستان زبرخان به گیاهان دارویی در جهت درمان های به اصطلاح سرپایی و آسان تر (حدود ٨٠% بیماریها این چنین هستند) است و با توجه به اثرات جانبی و تأثیر کم برخی داروهای شیمیایی بر بعضی بیماری ها، امروزه اغلب مردم به گیاه درمانی و طب مکمل روی آورده اند و استفاده کم تر از داروهایی شیمیایی با علم به این حقیقت که بسیاری از این داروهای شیمیایی هم دارای اثر کم تر و هم اثرات جانبی بیشتری بوده و به لحاظ اقتصادی نیز گران میباشد و باعث ضرر به اقتصاد خانواده روستایی میشود.