Abstract:
اﻫﻤّﯿّﺖ آﻣﻮزش و اﻧﺘﻘﺎل ﻣﻔﺎﻫﯿﻢ در دوران ﮐﻮدﮐﯽ ﺑﺮ ﻫـﯿﭻ ﮐـﺲ ﭘﻮﺷـﯿﺪه ﻧﯿﺴـﺖ. این ﭘﮋوﻫﺶ ﮐﻪ ﺑﺎ روش ﮐﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ای و ﺗﻮﺻﯿﻔﯽ ﺻﻮرت ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻪ در ﺻﺪد ﺗﺒﯿﯿﻦ ﻧﻘﺶ ﻣﺮﺑﯿـﺎن اﻟﺪﯾﻦ در ﺗﻌﻤﯿﻖ ﺑﺎورﻫﺎی دﯾﻨﯽ در ﮐﻮدﮐﺎن اﺳـﺖ. ﺑﺨـﺶ اﻋﻈـﻢ اﻃﻼﻋـﺎت ﻣـﻮرد ﻧﻈـﺮ ﻧﮕﺎرﻧﺪه ﺑﻪ روش ﮐﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ای و ﺟﺴﺖ وﺟﻮ در ﻧﺘﺎﯾﺞ ﯾﺎﻓﺘـﻪ ﻫـﺎی ﻣﮑﺘـﻮب دﯾﮕـﺮان ﺻـﻮرت گرفته و به منظور تکمیل و تایید اطلاعات نیز با روش مصاحبه از کارشناسان تعلیم و ﺗﺮﺑﯿﺖ دﯾﻨﯽ ﺟﻨﺒﻪ ﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ آن ﻣﻮرد ﺑﺮرﺳﯽ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ. روش ﻫﺎی اﻟﮕـﻮآﻓﺮﯾﻨﯽ ، ﻣﺤﺒﺖ، ﺗﺸﻮﯾﻖ، ﺑﺼﯿﺮت ﺑﺨﺸﯽ و روش ﻗﺼﻪ ﮔﻮﯾﯽ ﻣﺆﺛﺮﺗﺮﯾﻦ روش ﻫﺎی ﻗﺮآﻧﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪکه اﻟﺪﯾﻦ و ﻣﺮﺑﯿﺎن را در دروﻧـﯽ ﮐـﺮدن آﻣـﻮزه ﻫـﺎی دﯾﻨـﯽ درﮐﻮدﮐـﺎن و ﻧﻮﺟﻮاﻧـﺎن ﯾـﺎری می دﻫﻨﺪ.
Machine summary:
با توجه به اهمیت این مهم، پژوهش حاضر مهم‌ترین تأکید خود رادر تعمیق باورهای دینی دارد و سعی بر آن است تا با توجه به مبانی روان‌شناسی و اصول فقهی برگرفته از آیات و روایات، راه‌های خلاقانه‌ای که مربیان آموزش دینی می‌توانند مورد استفاده قرار دهند را تبیین نماید.
رمضانی(1386) در پژوهشی تحت عنوان «بررسی ارتباط جهت‌گیری درونی و برونی با سلامت روان مردان و زنان 25 تا 55 ساله زرتشتی، و مسلمانان در شهر تهران» نشان داد؛ نتایج حاصل از این تحقیق که بر نمونه متشکل از 500 نفر انجام گرفته، نشان می‌دهد که با اطمینان 99% جهت‌گیری دینی با سلامت روان و افسردگی پیروان سه‌گانه، زرتشتی، مسیحی و مسلمان رابطه وجود دارد.
نائینی(1386) در پژوهشی تحت عنوان «بررسی آموزه‌های دینی بر سلامت روان و پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان دوره متوسطه شهرستان اصفهان» در جامعه آماری 450 نفر و به کمک پرسشنامه سلامت روان گلدبرک چنین نتیجه نموده است: آموزش و تفهیم مسائل دینی بر سه مقیاس، علائم جسمانی، کنش در رفتارهای اجتماعی و اختلالات خواب تأثیر گذارده و باعث کاهش آن‌ها می‌شود و در مورد مقیاس اضطراب تأثیر چندانی نداشته و رابطه معنادار بین این دو متغیر به دست نیامده است.
بنابراین والدین و مربیان می‌توانند فعالیت‌ها و رفتارهای دینی و مذهبی خود را به گونه‌ای هماهنگ کنند که فرزندان متوجه شوند و الگوی ذهنی آنان را در انجام این امور شکل دهند.
بنابراین یکی از محورهای مهم و اصلی تربیت باید عمق بخشیدن به آموزه‌های دینی در کودکان باشد، زیرا در این صورت است که فرزندان از هر نوع آسیب اخلاقی و اجتماعی مصون می‌مانند.
(
, 
, 
)
