Abstract:
زمینه گرایی دیدگاهی است که به ویژگی های خاص یک مکان و به کارگیری آنها در طراحی معاصر، توجه دارد. هر بنایی که ساخته می شود خود به عنوان بخشی از زمینه مطرح می گردد و به عنوان بخشی از زمینه برای بنای بعد از خود زمینه سازی می کند. این مقاله اصول زمینه گرایی کالبدی در طراحی شهری، پرداخته که با مطالعه کیفی و روش تحقیق توصیفی صورت پذیرفته و ابزا گرداوری داده ها مشاهدات عینی و مطالعه منابع مکتوب، اسناد و مدارک شکل گرفته است. نتایج نشان داد که در زمینه گرایی کالبدی طراح نه تنها خود شیء بلکه رابطه متقابل آن را با سایر اشیای موجود در زمینه ملحوظ می دارد؛ زیرا معتقد است که شکل بناها بر اشکال مجاور و نزدیک آن تاثیر می گذارد. هواداران این دیدگاه در تکمیل عناصر رویکرد خود، رابطه بناها و فضاها را باهم در نظر می گیرند. در نظر آنها طراحی شهری مجموعه ای از اصول برای ایجاد رابطه متقابل یا پیوند میان ساختارهای چندگانه شهرهای معاصر از طریق طراحی تک به تک و در مقیاس خرد است. در این میان، توجه به زمینه گرایی کالبدی به عنوان رویکردی مبتنی بر ارتباط پدیده ها با محیط و مجموعه پیرامون خود، می تواند منجر به خوانایی فضا شده و موجبات حس مکان را فراهم آورد. معماری زمینه گرا محیط مطلوبی خلق می نماید که از مقیاس تک ساختمان فراتر رفته و نقش تعیین کننده ای در فضای شهری ایفا می نماید.
Machine summary:
com ارسال : خرداد ماه ٩٦ پذیرش : مرداد ماه ٩٦ چکیده زمینه گرایی دیدگاهی است که به ویژگی های خاص یک مکان و به کارگیری آنها در طراحی معاصر، توجه دارد.
در این میان ، توجه به زمینه گرایی کالبدی به عنوان رویکردی مبتنی بر ارتباط پدیده ها با محیط و مجموعه پیرامون خود، می تواند منجر به خوانایی فضا شده و موجبات حس مکان را فراهم آورد.
نکته مهم تر اینکه مجموعه رفتارهایی که در واقع تشکیل دهنده فرهنگ می باشد نیز جز آن قرار می گیرند (معماری و شهرسازی با فضاها سرو کار دارند که انواع فعالیت ها در چهارچوب های متفاوت در آنها اتفاق می افتد و در حقیقت به این فضاها معنی و مفهوم می دهند) [٢].
زمینه گرایان معتقدند که اجزای شهر زیر پوشش نیروها یا ویژگی های درونی خود نمی باشد بلکه به محیط و مجموعه پیرامون آن وابسته اند [١].
معماری زمینه گرا به ضرورت توجه به محیط پیرامون اثر معماری تأکید دارد و بر این باور است که توازن میان معماری و محیط می تواند هم برای خود اثر و هم برای زمینه عاملی موثر و تقویت کننده باشد.
زمینه گرایان معتقدند که اجزای کالبدی شهر زیر پوشش نیروها و یا ویژگی های درونی خود نمی باشند، بلکه به محیط و مجموعه پیرامون آن وابسته هستند.
با این حال ، ایجاد ارزش های جدید (تحول ) را نفی نمی کند، از سوی دیگر، از آنجا که به ارتباط میان شکل _زمینه یا توده - فضا نظر داشته و کل حاصل از این را ارزشمند می داند، به طور ضمنی به اصل وحدت / کثرت نیز اشاره دارد.