شبستان اشک و استغفار؛ به مناسبت ایام اعتکاف Journal Article

"اما تو خود مرا خواندی تا دل به اوج بسپارم و خویش را رها سازم در ملکوت حضور! ؟ مرا خواندی تا رها شده از بند تن، بریده از دل بستگی‌‌ها، دل بسته به آینه‌‌های زلال بندگی، با کاروان نورانی هدایت شدگان و ره‌‌یافتگان وادی‌‌ات، سجاده‌‌ام را رو به قبله‌‌ی پاکی‌‌ها بگسترانم و کوله‌‌بار (‌‌منیت)‌‌ها را زمین نهم که دیگر شانه‌‌هایم تاب تحمل ندارند! مرا به ندا‌‌ی رحمت خواندی و من آمدم تا بر بندگی‌‌ام اشک بریزم. اینک آمده‌‌ام تا در این سه روز مغفرت و نیاز و خواهش، دست بشویم از دنیای بیرون تا به درون خویش رسم. آمده‌‌ام تا در کنج خانه‌‌ات، پناه گیرم، محرم شوم و بی‌‌دغدغه با تو خلوت کنم در نیایش‌‌های عاشقانه. آمده‌‌ام تا در ایستگاه (‌‌ایام البیض)‌‌ سه روز توقف کنم و در جاری زلال عفو و بخشندگی‌‌ات، هم ناله با (‌‌ام داوود)‌‌ شوم! آمده‌‌ام تا با پویاترین روح‌‌ها همراه شوم و تحصن کنم در قداست نور."