نقش عوامل اجتماعی در بهبود اجتماع‌پذیری سکونتگاه‌های غیررسمی (مطالعه موردی: کوی خضر) Journal Article

اجتماع‌پذیری عاملی است که باعث پیوند ارتباط بیشتر افراد با یکدیگر می‌شود. ابعادی که مرتبط با اجتماع‌پذیری است و بر آن تاثیرگذار می‌گذارد به سه دسته تقسیم می‌شود: بعد کالبدی، بعد فعالیتی و بعد اجتماعی. سکونتگاه‌های خودرو ازجمله فضاهایی است که می‌تواند اجتماع‌پذیری در آن‌ها مهم تلقی شود. سکونتگاه‌های غیررسمی به مناطقی اتخاذ می‌شود که در محلات فقیرنشین شهرهای بزرگ به وجود می‌آید و افراد ساکن در این مناطق نمی‌توانند به علل مختلف (اجتماعی، اقتصادی و...) وارد فضای شهری شوند. منطقه موردبررسی کوی خضر استان همدان است و بعد اجتماعی در نمونه، موردبررسی قرارگرفته شده و مولفه امنیت، گذراندن اوقات فراغت و تعاملات اجتماعی بیشترین تاثیر را بر اجتماع‌پذیری سکونتگاه‌های غیررسمی دارا بوده است. هدف از این پژوهش به دست آوردن بیشترین میزان تاثیر فضایی سالم و اجتماع‌پذیر بوده است که باعث بهبود مشکلات مدیریت و برنامه‌ریزی برای این مناطق شود. روش تحقیق پژوهش حاضر روش کمی و نحوه به­دست آوردن اطلاعات با ابزار پرسشنامه و تحلیل آن با نرم‌افزار SPSS انجام‌شده است.

Socialization factor that link people together are more connected. The aspect that is associated with socialization and aims to provide effective Divided into three categories: The physical، activity and social. Auto settlements، including spaces which can be important in their socialization. Informal settlements in areas to be decided in the slums of large cities there and people living in these areas cannot be for various reasons (social، economic، etc.) into the urban space. The study area is the neighborhood Khezr province and the social dimension in the sample، has been studied And security components، leisure and social interactions have the greatest impact on the community of informal settlements. The aim of this study was to obtain a maximum effect is achieved healthy environment and society which improves the management problems and plan for these regions. The research method، quantitative methods and how to obtain information questionnaire and its analysis was performed with software SPSS.

نقش عوامل اجتماعي در بهبود اجتماع پذيري سکونتگاه هاي غيررسمي (مطالعه موردي: کوي خضر) پريسا منتظري شاد*، محمدمهدي گودرزي سروش **، اسداله نقدي *** تاريخ دريافت مقاله : ١٣٩٦/٢/٢ تاريخ پذيرش مقاله : ١٣٩٦/٤/٢ چکيده اجتماع پذيري عاملي است که باعث پيوند ارتباط بيشتر افراد با يکديگر ميشود. منطقـه موردبررسـي کـوي خضر استان همدان است و بعد اجتماعي در نمونه ، موردبررسي قرارگرفته شده و مؤلفه امنيت ، گذراندن اوقات فراغـت و تعـاملات اجتمـاعي بيشترين تأثير را بر اجتماع پذيري سکونتگاه هاي غيررسمي دارا بوده است . جدول ١- موقعيت قرارگيري سايت در شهر همدان محل استقرار کوي خضر در شهر نقشه هوايي شهر همدان ، موقعيت پژوهش طرح تفضيلي شهر همدان ، موقعيت پژوهش همدان (به تصویر صفحه رجوع شود) مباني نظري پژوهش حيات جمعي فرصتي جهت رها شدن از تنش هاي روزمره ، گذراندن اوقات فراغت ، تعاملات اجتماعي و گردهمايي افراد و گروه هـاي مختلـف و بستري براي حضور آزادي بيان و ابراز آن ها در فضا است . (به تصویر صفحه رجوع شود) تصوير ٢- مؤلفه هاي تأثيرگذار بر بعد اجتماع پذيري سکونتگاه هاي غيررسمي: سکونتگاه غيررسمي به پديده اي اطلاق ميشود که در محلات فقيرنشين اطراف شهرهاي بـزرگ بـه وجـود ميآيد و ساکنين اين مناطق به علل گوناگون اقتصادي و اجتماعي نتوانسته اند وارد شهر شوند و از امکانات شهري استفاده کنند و همين طور نسبت به زمين اسکان يافته خود هيچ حق قانوني ندارند؛ چراکه دولت آن مناطق را به رسميت نميشناسـد (سـهرابيان ، ١٣٩٣).