Abstract:
افراد هر جامعه در شبکه ای از روابط اجتماعی واقع می شوند و بر روی یکدیگر تاثیرمی گذارند و از
دیگران تاثیر می پذیرند. بقا و تداوم حیات جامعه منوط به هماهنگی این ارتباطات است، ولی بعضی از
عوامل، این وحدت را سست می کنند، یکی از این عوامل که سبب کاهش همبستگی و وحدت در سطح
جامعه می شود ناهنجاری است. وندالیسم یکی از رفتارهای کجروانه است که در قرن اخیر رواج وگسترش
بسیاری یافته است و بخصوص در جوامع شهری بیشتر مشاهده می شود و می توان گفت این پدیده از
کارکردهای پنهان شهری به شمار می آید و انواع و یاگستره تخریبی که امروزه درجامعه دیده می شود
بسیار وسیع و فراگیر است. یعنی به نوعی در تمامی ابعاد اجتماعی می توان آن را مشاهده کرد. با توجه به
گسترش جوامع صنعتی در شهرهای بزرگ، همه روزه شاهد ویرانگری های عمدی و رفتارهای غیرمسئولانه وضد اجتماعی برخی افراد هستیم که به طور عمد به تخریب و نابودی هر آنچه زیباو هر آنچه متعلق به همگان است می پردازند و امروزه در جامعه بخصوص در جوامع شهری به عنوان یک مشکل حاد اجتماعی مطرح است که سلامت و امنیت جوامع شهری را به مخاطره میاندازد. با ملاحظه موارد گوناگون و متعدد و متنوع اعمال وندالیسم در اجتماع از قبیل: شعارنویسی و خط کشی بر روی در و دیوار، میز و صندلی درخت، تلفن عمومی، پاره کردن صندلی اتوبوس، شکستن اتوبوس و قطار، تخریب کتب ومجلات کتابخانه ها، تخریب اموال و متعلقات مدرسه و موزه ها، تخریب فضای سبز خصوصا اموال پارک ها و
مکانهای فرهنگی و ورزشی نظیر سالنهای ورزشی، استادیوم ها، فرهنگسراها و شکستن نرده خیابانها، پلها و معابر عمومی، شکستن لامپ خیابانها، تخریب اتومبیل شخصی، تخریب آثار تاریخی در جامعه مشاهده می شود. چمن های له شده بلوارها، رفتارضد اجتماعی دیگر آثار به جامانده از شهروندانی است که لقب وندال را با خود به یدک می کشند بدون آنکه خودشان بدانند. وندالها دست قوی در تخریب اموال عمومی دارند هر کجا باشند اثری از خود باقی می گذارند و خسارات زیادی ناشی از این مسئله بر جامعه تحمیل می کنند، به همین دلیل این معضل اجتماعی که در میان جوانان درحال افزایش می باشد مورد توجه محققین و پژهشگران قرار گرفته است. بسیاری از محققان علوم اجتماعی معتقدند تخریب اموال عمومی
یاخرابکاری جوانان می تواند مقدمه ای برای رفتارهای بزهکارانه باشد، به ویژه با نگاهی ژرف به این مسئله
می توان دریافت که جوانان از تخریب اموال عمومی در اماکن آموزشی مثل شکستن نیمکت ها و کنده
کاری روی آن، نوشتن شعار و یادگاری های مختلف بر درب و دیوار به جز ایجاد چهره نامناسب فرهنگی
و اجتماعی و ازبین بردن اموال عمومی وخصوصی و صدمه زدن به امکانات رفاهی جامعه، به نوعی تخلیه
عقده های ناگشوده رابر سر این وسایل جبران می کنند که می تواند باتوجه به گفته فوق زمینه ساز اولیه برای بزهکاری های آینده باشد.
Machine summary:
"(برکوویتز، ١٣٧٢: (422 نتایج پیمایش وندالیسم در تهران نشان می دهد که میزان بیماری افسردگی وپرخاشگری در گروه وندالها به مراتب بیش از گروه غیروندال است ، به طوری که بالغ بر ٧٠ درصد وندالها به بیماری پرخاشگری و حدود ٦٠ درصد به بیماری افسردگی (که براساس تست SCL٩٠ انجام گرفته ) دچار بوده اند، همچنین مددجویان وندال تحت بررسی از حیث درجه تمایل به خشونت وویرانگری (وندالیسم ) براساس مقیاس کلارک، میزان آنومی اجتماعی براساس مقیاس شوارتز، درجه ضدیت با جامعه وارزش های فرهنگی براساس مقیاس لیکرت ، مورالیسم یا اخلاق گرایی براساس مقیاس فلکس ، احساس ستیز با والدین براساس مقیاس گود وهارلوک، احساس خوشبختی براساس مقیاس برادبورن و کاپلوویتز، درجه دینداری براساس مقیاس کلارک، میزان احساس انزوا و در حاشیه بودن براساس مقیاس سیمن ، واقع بودن در معرض تبعیض در خانه ، مدرسه و محیط کار براساس مقیاس وید و تمایل به خرده فرهنگ بزهکار براساس مقیاس کوهن به نحو بارزی از گروه غیر وندال متمایز و ممتازند.
ترویج و تأکید بر وجود نظارت های بیرونی و احتمال یافتن و شناختن وندال ها، تدوین ، تکمیل و تصحیح قوانین موجود در زمینه رفتارهای تخریب گرایانه ، مشارکت اجتماعی شهروندان در زمینه زیباسازی شهری، تدوین و ارائه برنامه های آموزشی برای همه مقطع درخصوص معرفی این پدیده و آسیب های آن و همچنین استفاده از مصالح محکم برای اموال عمومی میتواند بر کاهش روند وندالیسم و هزینه های آن کمک کند."