کاوشی در ریشه قرآنی واژه «تربیت» و پیامد معنایی آن Journal Article

مشاهده واقعیت های مذکور باعث کنجکاوی و ایجاد پرسش های ذیل می گردد: اولا، آیا بین واژه «رب» و ریشه «ربب» و کلمه تربیت از ریشه «ربو» همگرایی و همخوانی معنایی وجود دارد؟ ثانیا، بر فرض وجود رابطه معنایی بین آن دو، آیا منشأ این رابطه، رابطه لغوی و لفظی بین آن هاست; اگر منشأ رابطه معنایی یاد شده وجود رابطه لغوی و لفظی است، چگونه می توان همگرایی و همخوانی رابطه لغوی و لفظی دو واژه رب و تربیت را تبیین نمود؟ ثالثا، کدام یک از مشتقات واژه عربی «تربیت» در قرآن به عنوان یک کتاب تربیتی، که به زبان عربی مبین نازل شده است، به کار رفته و این مشتقات بیش تر از کدام ریشه لفظی هستند؟ و چرا؟ چون معمولا هر کاوشی در پی پاسخ گویی به سؤال های پژوهشیمشخصی است، این ها نیز برخی از مهم ترین پرسش هایی هستند که مقاله حاضرتلاش نموده است به آن ها پاسخ دهد. (وهذا لسان عربی مبین) (نحل: 103)و در کتاب های علوم قرآن،یکی از برجسته ترین وجوه اعجاز قرآن را «اعجاز ادبی» آن ذکر می کنند، حال پرسش مهم این است که آیا برای کشف ریشه لغوی «تربیت» و معنای آن می توان از قرآن کمک گرفت یا نه؟ پاسخ به پرسش مزبورمثبت است;زیرا: اولا، ما معتقدیم قرآن معجزه جاوید پیامبراکرم(صلی الله علیه وآله)برای هدایت و تربیت انسان است و اعجاز آن در ابعاد ادبی مثل فصاحت و بلاغت و انتخاب لغات و واژه های مناسب برای بیان مقاصد خویش امری مسلم و غیرقابل تردید است، به گونه ای که ادبای سرآمد عصر نزول قرآن نیز به اعجاز آن در ابعاد ادبی اش شهادت داده اند.