مقایسه تطبیقی جامعه مدنی درنظام لیبرال دموکراسی و نظام سیاسی اقتدارگر Journal Article

مطالعات علوم سیاسی، حقوق و فقه تابستان 1396، دوره سوم - شماره 2/2 (‎16 page(s) - From 110 to 125 )

Keywords: ﻧﻈﺎم ﺳﯿﺎﺳﯽ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻣﺪﻧﯽ ﻟﯿﺒﺮال دﻣﻮﮐﺮاﺳﯽ اﻗﺘﺪارﮔﺮا

Abstract:

دﻣﻮﮐﺮاﺳﯽ ﯾﮏ ﺗﺠﺮﺑﻪ ی ﺟﻤﻌﯽ اﺳﺖ. ﺑﺎ وﺟﻮد ﺗﻔﺎوت ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺟﻮاﻣﻊ از ﻧﻘﻄﻪ ﻧﻈﺮ وﯾﮋﮔﯽ ﻫﺎی ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ و ﺗﺎرﯾﺨﯽ دارﻧﺪ و ﺑﻪ تبع آن ﺗﻔﺎوﺗﯽ ﮐﻪ در ﺧﺼﻮﺻﯿﺎت ﺣﺮﮐﺖ آن ﻫﺎ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ دﻣﻮﮐﺮاﺗﯿﺰاﺳﯿﻮن وﺟﻮد دارد، دﻗﺖ و ﺗﻌﻤﻖ در ﺳﺮﮔﺬﺷﺖ آن دﺳﺘﻪ از ﺟﻮامع ﮐﻪ ﺗﺠﺮﺑﻪ ی ﮔﺬار از اﻗﺘﺪارﮔﺮاﯾﯽ ﺳﯿﺎﺳﯽ ﺑﻪ دﻣﻮﮐﺮاﺳﯽ را از ﺳﺮ ﮔﺬراﻧﺪه اﻧﺪ، ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺮای ﮐﻨﺸﮕﺮان ﺟﻮاﻣﻌﯽ ﮐﻪ از آن ﻣﺤﺮوم ﻣﺎﻧﺪه اﻧﺪ، آﻣﻮزﻧﺪه و راﻫﮕﺸﺎ ﺑﺎﺷﺪ. ﺑﻪ وﯾﮋه اﮔﺮ اﯾﻦ ﺟﻮاﻣﻊ ﺗﺤﺖ ﺗﺄﺛﯿﺮ ﻋﻮاﻣﻞ و ﺷﺮاﯾﻂ ﻧﺴﺒﺘﺎ ﻣﺸﺎﺑﻬﯽ از اﻗﺘﺪارﮔﺮاﯾﯽ رﺳﺘﻪ و به دﻣﻮﮐﺮاﺳﯽ ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﯾﺎﻓﺘﻪ ﻫﺎی ﺗﺤﻠﯿﻠﯽ ﺑﯿﺎﻧﮕﺮ آن اﺳﺖ ﮐﻪ؛ ﺑﻪ ﻃﻮر ﮐﻠﯽ، ﻧﻬﺎد ﻫﺎی ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻣﺪﻧﯽ از دﻣﻮﮐﺮاﺳﯽ، اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت، رای و ﺷﺮﮐﺖ ﻣﺮدم در ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻣﺪﻧﯽ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ، وﻟﯽ اﯾﻦ ﻗﯿﺪﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ اﯾﻦ ﻓﺮﻣﺎﯾﺸﺎت را ﻓﻘﻂ ﺑﺮای ﻋﺪه ای ﻣﻌﺪودی ﻣﻘﯿﺪ ﻣﯽ ﺳﺎزﻧﺪ و ﻋﻤﻼ در ﮐﺸﻮر ﻫﺎی ﭘﯿﺸﺮﻓﺘﻪ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داری ﯾﺎ ﻗﻠﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻣﺪﻧﯽ ﭼﻮن اﻣﺮﯾﮑﺎ، اﻧﮕﻠﯿﺲ و ﻓﺮاﻧﺴﻪ وﺟﻮد دارد، ﭼﯿﺰی ﻤﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ، زﯾﺮا ﮔﺮداﻧﻨﺪﮔﺎن اﯾﻦ ﻧﻬﺎد ﻫﺎ وﻇﯿﻔﻪ ﺷﺎن ﻣﯽ داﻧﻨﺪ ﺗﺎ در ﻣﯿﺎن ﺟﻮاﻣﻊ ﻧﯿﻤﻪ ﻓﯿﻮدال- ﺑﻮرژوازی، ﻧﯿﻤﻪ ﻣﺴﺘﻌﻤﺮه و نیمه ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ دار ﺗﺎ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داری اﯾﻔﺎی وﻇﯿﻔﻪ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ. ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ، درﻣﻘﺎﺑﻞ ﻧﯿﺰ، ﻧﻈﺎم ﻫﺎی اﻗﺘﺪارﮔﺮا ﭼﻨﺎن ﻫﺰﯾﻨﻪ ی ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﺳﯿﺎﺳﯽ ﺑﻪ ﺗﻌﺒﯿﺮ دﯾﮕﺮ، ﻣﺸﺎرﮐﺖ و اﯾﻔﺎی ﻣﺴﺆوﻟﯿﺖ ﻫﺎی اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺷﻬﺮوﻧﺪان را ﺑﺎﻻ ﻣﯽ ﺑﺮﻧﺪ ﮐﻪ ﺧﻮدﺑﻪ ﺧﻮد، ﻣﻮﺟﺐ ﺻﺮف ﻧﻈﺮﮐﺮدن ﺑﺨﺶ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻬﯽ از ﺷﻬﺮوﻧﺪان از ﻋﻤﻞ ﺑﻪ ﻣﺴﺆوﻟﯿﺖ ﻫﺎی اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺧﻮد ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ. ﻧﻈﺎم ﻫﺎی اﻗﺘﺪارﮔﺮا و ﻏﯿﺮدﻣﻮﮐﺮاﺗﯿﮏ (اﻋﻢ از رژﯾﻢ ﻫﺎی ﻓﺎﺷﯿﺴﺘﯽ، دﯾﮑﺘﺎﺗﻮری، ﻧﯿﻤﻪ دﯾﮑﺘﺎﺗﻮری و ...) ﺑﺎ ﺗﻤﺴﮏ ﺑﻪ اﻧﻮاع ﺷﯿﻮه ﻫﺎ و اﺑﺰارﻫﺎ، ﻋﻤﻼ ﺣﺪاﻗﻞ ﻫﺎی زﻧﺪﮔﯽ را ﻫﻢ ﺑﺮای ﺷﻬﺮوﻧﺪان دﭼﺎر ﺗﻬﺪﯾﺪ و ﺗﺤﺪﯾﺪ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ.

Machine summary:

"٦-نتیجه گیری در تعریف سیاسی از دموکراسی، میتوان گفت عبارتست از: «مشارکت سیاسی شهروندان برای اتخاذ تصمیم » که این تعریف مفروض اساسی آن است و این شکل حکومت دارای سه اصل به عنوان مبانی خود است : ١- مشروعیت ٢- برابری ٣- آزادی؛ اما این اصول خود در قالب اصولی دیگر، از جمله : نشأت گرفتن قدرت و قانون از اراده مردم ، آزادی افکار عمومی و اتکای حکومت به آن ، وجود مکانیسم های مشخص برای ابراز افکار عمومی مانند وجود احزاب سیاسی، اصل حکومت اکثریت عددی در مورد مسائلی که در نظر افکار عمومی مورد اختلاف است ، مشروط به وجود تساهل و مدارای سیاسی، محدود بودن اعمال قدرت حکومتی به رعایت حقوق و آزادیهای فردی و گروهی، تکثر و تعدد گروه ها و منافع و ارزش های اجتماعی، امکان بحث و گفتگوی عمومی و مبادله آزاد افکار درباره مسائل سیاسی ، قوت جامعه مدنی، اصل نسبیت اخلاقی و ارزشی، تساهل نسبت به عقاید مختلف و مخالف ، برابری سیاسی گروه های اجتماعی از لحاظ دسترسی به قدرت ، امکان تبدیل اقلیت های فکری بر اکثریت از طریق تبلیغ نظرات گروهی، استقلال قوه قضائیه در راستای تأمین و تضمین آزادیهای مدنی افراد و گروه ها، تفکیک قوا یا استقلال حداقل سه قوه از یکدیگر و امکان ابراز مخالفت سازمان یافته و وجود اپوزیسیون قانونی گسترش یافته اند."

Download citation file :
(پژوهیار, , , )

Download PDF
Downlaod HTML

Shortlink:

Page: