Abstract:
پژوهش حاضر با هدف تعیین اثر برنامه تمرینی هوازی و مقاومتی بر سطح رزیستین، قندخون ناشتا، انسولین و مقاومت به انسولین زنان مبتلا به دیابت بارداری انجام شد. بدینمنظور، 34 نفر از زنان مبتلا به دیابت بارداری بهصورت دردسترس انتخاب شدند و بهطور تصادفی در سه گروه قرار گرفتند. 12 آزمودنی (با میانگین سنی 60/ 2±39/ 28 سال) در گروه تمرین هوازی در آب (سه جلسه در هفته، 45ـ30 دقیقه در روز، با شدت 50 تا 70 درصد ضربان قلب بیشینه)، 11 آزمودنی (با میانگین سنی 14/ 7±42/ 30 سال) در گروه تمرین مقاومتی (سه جلسه در هفته، بهصورت دو تا سه ست، 15 تکرار، با شدت 50 تا 70 درصد ضربان قلب بیشینه و میزان درک تلاش) شرکت کردند و 11 نفر (با میانگین سنی 23/ 18±29/4 سال) نیز درقالب گروه کنترل در طول دوره پژوهش هیچگونه فعالیت بدنی نداشتند. در مرحله پیشآزمون و پسآزمون جهت برآورد میزان سطح قندخون، انسولین و رزیستین، خونگیری بهعمل آمد و جهت اندازهگیری میزان رزیستین از روش الایزا استفاده شد. نتایج آزمون تی زوجی، کاهش معناداری را در قندخون ناشتا در گروه مقاومتی (P=0.012) و کاهش غیرمعناداری را در گروه هوازی (P=0.31) نشان میدهد. در سطح رزیستین، انسولین، مقاومت به انسولین و حساسیت به انسولین نیز در گروههای تمرینی تغییرات غیرمعناداری مشاهده شد. علاوهبراین، نتایج آزمون تحلیل کوواریانس نشانگر تفاوت معنادار در کاهش شاخص مقاومت به انسولین (P=0.008) و افزایش سطوح پلاسمایی انسولین (P=0.031) و حساسیت به انسولیندر بین گروهها بود؛ درحالیکه تحلیل واریانس، تفاوت معناداری را در سطوح رزیستین گروهها نشان نداد. بهنظر میرسد (احتمالا) تمرینات مقاومتی درمقایسه با تمرینات هوازی در کاهش سطح گلوکز ناشتا و مقاومت به انسولین در زنان مبتلا به دیابت بارداری موثرتر میباشند.
Machine summary:
"05 با استفاده از آزمون ویلکاکسون (رجوع شود به تصویر صفحه) شکل 1ـ تغییرات رزیستین پس از شش هفته تمرین در هر سه گروه آنگونه که در شکل شمارۀ یک و جدول شمارۀ دو نشان داده شده است، سطوح رزیستین خـون پس از شش هفته فعالیت ورزشی هوازی نسبت به قبل از فعالیت، 46/6 درصد افـزایش یافته و پس از فعالیت ورزشی مقاومتی، 16/4 درصد کاهش داشته است که این افزایش و کاهش از نظر آماری معنادار نمیباشد (P<0.
(رجوع شود به تصویر صفحه) شکل4ـ تغییرات مقاومت به انسولین پس از شش هفته تمرین در هر سه گروه آنگونه که در شکل شمارۀ چهار و جدول شمارۀ دو نشان داده شده است، مقاومت به انسولین پس از شش هفته فعالیت ورزشی هوازی و مقاومتی نسبت به قبل از فعالیت بهترتیب 1/7 و 54/3 درصد کاهش یافته است که این کاهش از نظر آماری معنادار نمیباشد (P<0.
(رجوع شود به تصویر صفحه) شکل 5ـ تغییرات انسولین پس از شش هفته تمرین در هر سه گروه آنگونه که در شکل شمارۀ پنج و جدول شمارۀ دو نشان داده شده است، سطح انسولین پس از شش هفته فعالیت ورزشی هوازی و مقاومتی نسبت به قبل از فعالیت بهترتیب 05/4 درصد کاهش و 18/4 درصد افزایش یافته است که این کاهش و افزایش از نظر آماری معنادار نمیباشد (P<0.
Assistant Professor of Perinatology, Maternal-Fetal Medicine Research Center, Perinatology Ward, Shiraz University of Medical Sciences Received: 2015/12/11 Accepted: 2016/06/12 Abstract The purpose of study was to determine the effect of aerobic and resistance training on resistin, fasting blood sugar, insulin and insulin resistance in women with gestational diabetes mellitus."