Abstract:
این پژوهش بر آن است تا جلوه های اثرپذیری انوری را از اشعار ابوالفرج رونی با رویکرد
ساختارگرایی در زمینههای ساخت زبانی و موسیقایی بررسی، و عوامل انگیزش ادبی سروده-
های دو شاعر را به شیوة تحلیلی توصیفی واکاوی کند. بررسیها نشان میدهد بیتردید انوری
از اشعار رونی تاثیر پذیرفته است؛ امّا این اثرپذیری در حدّ تقلید صرف نمانده است؛ بلکه با
ابداعات و ابتکارات شاعر نیز همراه شده است. او تلفیقی از ترفندها و راز و رمزهای
زیباییآفرینی همچون بهگزینی واژگان و پیوندهای واژگانی، معنایی و هنری را در روند
انسجام و استواری کلام خویش به کار می برد.
Machine summary:
"دربارة علت این اثرپذیری نیز در کتاب «از گذشتۀ ادبی ایران » آمده است : شاید توجه انوری به تقلید و تتبع سبک رونی «تا حدی به سبب انتساب او به حوالی دشت خاوران (رونه ) بوده باشد» (زرین کوب ،١٣٨٥:ص ٢٩٧)، ولی «نقطۀ اصلی این گرایش در طرز دید علمی بوالفرج است که در آن روزگار تازگی داشته ؛ یعنی کوشش برای ایجاد تصاویری که نهاد علمی دارند و از فرهنگ علمی روزگار شاعر مایه میگیرند» (شفیعی کدکنی، ١٢٨ ١٣٨٥:ص ٥٨٥).
ابوالفرج رونی: «با وجود خلاقیت بسیار و نقش محوری در تغییر سبک شعر فارسی، شاید به علت زبان دشوار و تعقیدات لفظی و معنوی، ناشناخته مانده است » (امیری، واردی و ریاحیزمین ،١٣٩٣:صص ٢٠٨ـ٢٠٧)، اما انوری ابیوردی با هنرنمایی در قصاید مدحی، قطعات اخلاقی و نقش خاص در شکل گیری غزل به عنوان یک قالب مستقل شعری بویژه غزل عاشقانه ، استفاده از زبان طبیعی و روایی، تسلط بر نحو زبان و ابداعات و ابتکارات در تمامی این زمینه ها و حتی به عقیدة برخی به عنوان یکی از سه پیامبر شعر فارسی در گسترة ادب فارسی، جایگاهی شایسته و سزاوار یافته است : «یک نکته را نباید فراموش کرد که در تکامل شعر درباری، انوری نقطۀ اوج و کمال است ؛ یعنی بعد از او کسی را سراغ نداریم که موفق به ایجاد سبک و اسلوبی خاص شده باشد."