Abstract:
پایداری گردشگری، تاثیرات مثبت توسعه گردشگری را به حداکثر و تاثیرات منفی گردشگری نابسامان را به حداقل میرساند. حرکت در این مسیر نیازمند ارزیابی وضع موجود پایداری با دیدی جامع و با سنجش دیدگاه تمامی بازیگران این عرصه و در تمام ابعاد است. در پژوهش حاضر، پایداری وضع موجود گردشگری روستای اورامان تخت شهرستان سروآباد در چهار بعد کالبدی- محیطی، اجتماعی، اقتصادی و نهادی و با نظر سنجی از سه گروه مردم محلی، گردشگران و مسئولین مورد بحث و بررسی قرار گرفته است. روش تحقیق، توصیفی- تحلیلی است که در بخش نظری از منابع کتابخانه و در بخش عملی از پیمایش میدانی مبتنی بر توزیع پرسشنامه و مصاحبه جهت گردآوری اطلاعات بهره گرفته شده است. نتایج تجزیه و تحلیل داده ها حاکی از این واقعیت است که وضعیت گردشگری منطقه چندان مطلوب نبوده و در حالت ناپایداری ضعیف قرار دارد و بعد نهادی، بیشترین تاثیر را در رقم خوردن چنین وضعیتی دارد. همچنین با توجه به اهمیت اصل رضایت در تحقق گردشگری پایدار، گردشگران از وضع موجود گردشگری روستا احساس رضایت داشته اما در مقابل مردم محلی و مسئولین نارضایتی دارند. از میان مشخصههای فردی نیز، شاخصه های میزان درآمد، سن و بعد خانوار، قابلیت پیش بینی وضع موجود میزان رضایت روستاییان از وضعیت گردشگری روستا را دارد.
Machine summary:
"شناخت وضع موجود گامی اساسی در زمینه تدوین راهبردها به منظور تحقق پایداری، پرهیز از ذهنی نگری و تدوین برنامه های کارآمد و منطبق بر واقعیت های موجود است ؛ از این رو، شاخصه هایی در ابعاد اقتصادی، محیطی -کالبدی، اجتماعی-فرهنگی و نهادی به منظور ارزیابی پایداری گردشگری روستای اورامان تخت شهرستان سروآباد (استان کردستان ) به عنوان یکی از پتانسیل های مهم توسعه گردشگری روستایی استان و کشور در نظر گرفته شده است تا به این سوال کلی پاسخ داده شود که وضعیت پایداری گردشگری روستا و میزان اثرگذاری هر یک از ابعاد مذکور بر وضع موجود پایداری گردشگری چگونه است ؟ در دیدی جزئیتر نیز با توجه به اهمیت اصل رضایت دو قطب جامعه میهان (گردشگران ) و جامعه میزبان (روستاییان و مسئولین ) جهت حرکت در مسیر پایداری، این سوال مطرح گردید که دیدگاه گروه های مذکور در ارتباط با رضایت از وضع موجود گردشگری روستا در چه وضعیتی قرار دارد؟ ٢) مبانی نظری در مقوله توسعه گردشگری در عرصه های روستایی با دو تأثیرگذاری متفاوت روبرو هستیم : اولی توسعه صنعت گردشگری، فرصت های جدید درآمدی و اشتغال ، کاهش فقر و تبادلات فرهنگی را فراهم می آورد و ضامن آینده ای روشن و پایدار برای نواحی روستایی است (٢٠٠٦:١، Brown؛٢٠١٠١٢,Dritsakis؛ آفرینش ،١٦٠:١٣٨٩؛ عنابستانی و همکاران ،١٥٦:١٣٩٥) و از طرف دیگر، گسترش روزافزون فعالیت های گردشگری میتواند انسجام و محافظت از میراث های فرهنگی، منابع محیطی و ساختارهای اجتماعی را در معرض خطر قرار دهد (٢٠١٠٢,kostas، ٢٠١١٢,Anderson،٢٠٠٧١٠, Teh، عینالی و رومیانی،٢:١٣٩٠) این دو تضاد پویا باید با همدیگر وفق داده شود (NationsConference on Trade and United ٢٠١٣١٦,Development)."