Abstract:
این مقاله به بررسی هرمونتیکی متن سفرنامه ابن فضلان از سیاحان مسلمان قرن چهارم هجری پرداخته است. در واقع از منظری جدید به مقوله فهم و شناخت دیگر بودگی فرهنگی را بر اساس و قالب تز هرمنوتیکی گادامری مورد توجه قرار داده است. پرداختن به این سفرنامه با رویکردی نو بر پایه فاکتورهای از پیش تعیین یافته با توجه به فهم و مقوله انتزاعی سیاح از فرهنگ دیگری در جامعه جدیدی است که به آن گام نهاده. سیاح با مد نظر قرار دادن عوامل موثر در فرهنگ برداشتهای خود را با در نظر گرفتن حیطه جغرافیایی خاص که در آن وقت خود را سپری نموده و به سفر پرداخته گزارش میدهد. عوامل موثر در جایگاه تخصصی هرمنوتیکی گادامر در ارائه این فاکتورها تعیین شده عبارتند از: زبان، جنسیت، شغل،
ذهنیت، موقعیت و... است که در این مقاله به آنها توجه شده و دید تفسیری سیاح را از سرزمینهای جدید شکل داده است. سفرنامه نویس در مقایسه با دیگر فرهنگ ها با ذهنیات نو در معرفی سنن آن ناحیه به معانی تازهای دست خواهد یافت که در نتیجه برداشتهای تفکری سفرنامه نویس را از مکان پیرامونی جدید که با آن مواجه شده به تصویر خواهد کشید.
Machine summary:
"وجه کاربردی فهم سیاح طوری که از متن سفرنامه مشهود و فهمیده میشود با توجه به جایگاه ابن فضلان که ریاست هیئت اعزامی را بر عهده داشته که در برخورد با فرهنگ و سنت مردم اسلاو داشته و همراه با تمام عواملی که به ذکر آن پرداختیم به برداشت از این مردم با هر آنچه که هر فرهنگ خود داشتهاند رسیده که فهم او را شکل دادهاند که او با مد نظر قرار داده که درخواست پادشاه اسلاو به این مکان گام نهاده است تا به رفع نیاز مردم به ایشان برساند که هر چند در نهایت این مأموریت ناقص و پر از ایراد است و به سرانجام نیز به هر صورت به اتمام نرسیده است در این سفر بیشتر ابن فضلان جایگاه و شأن اجتماعی سیاسی داشته که یک عده سخت ریاست او به این امر گماشته شدهاند و نیز از دربار مسلمین که دارای قدرت زیادی بوده گسیل شده که شوکت آنها در عهد پوشیده بر همگان نیست اما با توجه به شغل جنسیت او که در سفرنامه بارز است به شرح آن در سرزمین اسلاوها خواهیم پرداخت، ما میدانیم که ابن فضلان رئیس هیئت اعزامی بود پس با توجه به موقعیت خود به طور طبیعی در رأس هرم قدرت سیاسی و نظامی سرزمین اسلاو سروکار دارد تا مردمان عادی آنچه از متن برداشت میشود این است که وی بیشتر با پادشاه به گفتگوی سیاسی در مورد روابط و دیگر مسائل دارد که در سفرنامه به آن اشارات بسیار رفته است، پس وقت و زمان کافی برای مراوده و گفتمان و تماس لازم و دیدن سایر مردم عام را نداشته هرچند در آن ذکر حال و اعمال عامه مردم نیز دیده میشود اما نه آن طوری است که بشود شناختی درستی از طرز وضعیت معیشت و حتی آنها تصوری به جا انتظار داشت حاصل آید."