Abstract:
در سال 1320 ش سران جنبش افسران عراق که ضمن گرایش به آلمان نازی، با انگلیس یها
در خاک خود درافتاده، شکست خورده و حکومتشان را از دست داده بودند، از دولت ایران
پناهندگی سیاسی گرفتند و مقیم تهران شدند. اما پس از اشغال ایران به دست شوروی،
انگلیس و سپس آمریکا، وضعیت دگرگون شد و ایران نیز همچون عراق برای آنان نا امن
گردید. پناهندگان عراقی کوشیدند از ایران به ترکیه بروند اما ترکیه حاضر نشد جز به
سرکرده آنان، رشیدعالی الکیلانی، روادید دهد. پناهندگان عراقی از نمایندگی سیاسی آلمان
در تهران تقاضای کمک کردند ولی وزیرمختار آلمان نیز کاری برای آنان نکرد.
دولت محمدعلی فروغی که در ایران پس از اشغال، بر سرکار آمد، دوستدار انگلیس بود و
حاضر نشد عراقیان پناهنده در ایران را از آن پس نیز پناهنده سیاسی تلقی کند بلکه به اقامت
اجباری در اماکنی مشخص وادارشان کرد و سپس از تهران به زندان اهواز منتقل شدند در
زندان هم با آنان بدرفتاری شد و برای آنکه فرار نکنند تحت نظر ارتش انگلیس قرار گرفتند
و اسیر جنگی به حساب آمدند. سه ماه بعد نیز آنان را به بصره بردند و از آنجا به افریقای
جنوبی تبعید کردند
Machine summary:
"سران جنبش آوریل - می ١٩٤١ عراق و پناهندگی سیاسی آنان در ایران دکتر فوزی خلف شویل * مترجم : علی شمس چکیده در سال ١٣٢٠ش سران جنبش افسران عراق که ضمن گرایش به آلمان نازی ، با انگلیسی ها در خاک خود درافتاده ، شکست خورده و حکومتشان را از دست داده بودند، از دولت ایران پناهندگی سیاسی گرفتند و مقیم تهران شدند.
دولت محمدعلی فروغی که در ایران پس از اشغال ، بر سرکار آمد، دوستدار انگلیس بود و حاضر نشد عراقیان پناهنده در ایران را از آن پس نیز پناهنده سیاسی تلقی کند بلکه به اقامت اجباری در اماکنی مشخص وادارشان کرد و سپس از تهران به زندان اهواز منتقل شدند در زندان هم با آنان بدرفتاری شد و برای آنکه فرار نکنند تحت نظر ارتش انگلیس قرار گرفتند و اسیر جنگی به حساب آمدند.
٢٥ با پیشروی نیروهای انگلیسی به سمت بغداد در ٢٩ ماه می ، فرماندهان ارتش عراق ؛ نخست وزیر عراق ؛ أمین الحسینی ، مفتی قدس ؛ اعضای هیأت دولت ، و چند تن از عناصر گردان های الشباب که برای دفاع از بغداد تشکیل شده بود، همراه برخی از هواداران نهضت ، ناگزیر به سوی ایران حرکت کردند.
همچنین رویدادهای بعدی منطقه نشان داد که نظر سرهنگ الصباغ دست کم درباره حکومت پهلوی که می پنداشت در اتخاذ هر تصمیمی آزاد است (شاید به این دلیل که دیده بود رضاشاه با دیکتاتوری بر ایران فرمانروایی می کند)، درست نبوده است و اشغال ایران و عزل و اخراج رضاخان نشان داد که رژیم پهلوی نیز اراده ای از خود نداشت (مترجم )."