کلاهستان: اعتراض به برچسب «نداریم» در بازار کتاب کودک و نوجوان Transit

"بعد آن قدر کلاه‌ یکدیگر را برمی‌داشتند که هرکس که توی باغ نبود، می‌گفت ای بابا،چه آدم شارلاتانی ازین شهر رد شده که‌ روی هیچ سری کلاهی نمانده است!البته،بی‌خرها وقتی‌ یک بار مردم این شهر را تجربه می‌کردند،بلافاصله‌ می‌فهمیدند که بهتر است تنبان خودشان را دو دستی‌ بچسبد و جان خودشان را درببرند و به کلاه هم اصلا فکر نکنند. از طرف‌ سوم،آن قدر شغل داشتند که نمی‌توانستند در طول یک‌ سال همه را لیست کنند،چه رسد به این که بخواهند به‌ انجام دادن آنها در طول یک روز یا یک عمر،حتی فکر کنند. تنها می‌خواستند این آدم‌های خیر را که نعمتی‌ برای جامعه به حساب می‌آمدند،حفظ کنند!آمدند کار بسیار عالی‌ای کردند؛برنامه‌ای ریختند که هر آدمی مواظب‌ همه باشد و همهء آدم‌ها مراقب هر تک نفر. اگر هم قدیمی‌ و سابقه‌دار بود که همه با اشاره‌ای رمزی به کلاه مربوطه، بحث را تمام می‌کردند و می‌پرداختند به مسایل تازه که‌ پیش خواهند آورد. به جای انواع لالایی و کپی کردن و جابه‌جا کردن و خلاصه کردن و مفصل کردن و تکثیر این کتاب‌ها که مثلا به آنها علمی هم می‌گویید،به جای نان قرض‌ دادن به هم(نان یک کلاه تخت است)،کاری بکنید که‌ نگویند حیق نان! چرا کلاه ناروا می‌گذارید!این همه‌ مسایل جامعهء ما اگر با این‌روان‌شناسان اجتماعی که گند خوش و بش را درآورده‌اند و یا به دست این‌جامعه‌شناسان‌ روانی که همه فرزندان ترجمه و اقتباس و برداشت و گردآوری‌اند،حل شدنی بود،حد اقل بهبود نسبی‌اش حس‌ می‌شد."