Abstract:
مقدمه: افراد با اختلال هویت جنسی قبل و بعد از عمل مشکلات زیادی در زمینه سازگاری با محیط اجتماعی دارند. هدف این پژوهش مقایسه میزان رفتارهای خود آسیبرسانی و مکانیسمهای دفاعی در دوره قبل و بعد از عمل تغییر جنسیت است.
روش: با روش علی مقایسه ای ۳۰ فرد با اختلال هویت جنسی قبل از عمل، ۳۰ نفر بعد از عمل و ۳۰ نفر افراد عادی با هم مقایسه شدند یافتهها: نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل دادهها با آزمون تحلیل واریانس چند متغیره نشان داد پس از عمل میزان خودآسیبرسانی مستقیم کاهش مییابد؛ اما تفاوتی در خودآسیبرسانی غیر مستقیم به وجود نمیآید. میزان استفاده از مکانیسمهای دفاعی رشد نیافته در افراد عمل کرده به صورت معنیداری کمتر از گروه عمل نکرده است. تفاوتی به لحاظ مکانیسمهای دفاعی رشد یافته و روان رنجور بین افراد عمل کرده و عمل نکرده وجود ندارد.
نتیجهگیری: به نظر میرسد عمل تغییر جنسیت در کاهش رفتارهای خود آسیب رسانی مستقیم و کاهش میزان استفاده از مکانیسمهای دفاعی رشد نیافته مؤثر است اما عمل تغییر جنسیت در کاهش رفتارهای خودآسیب رسانی غیرمستقیم و تغییر مکانیسمهای دفاعی روان رنجور و رشد یافته مؤثر نیست. میتوان نتیجهگیری کرد که رفتارهای خود آسیبرسانی غیر مستقیم پس از عمل باقی میمانند که غلبه بر آنها احتمالاً به مداخلههای روانی و اجتماعی نیاز دارد و تغییر مکانیسمهای دفاعی رشد نیافته میتواند شاخصی معتبر در سنجش اثر بخشی مداخلات زیستی و روانی به حساب آید.
Introduction: Individuals with gender identity disorder (GID) experience series of adjustment problems in society before and after sex reassignment surgery. The aim of this study was to compare self-harm and defense mechanisms before and after sex reassignment surgery in these persons. Method: We used a case- control design, in quantitative stage 30 people with GID before surgery and 30 people with GID after surgery and normal people were investigated. Results: Data analysis by a Multivariate analysis of variance were shown decreased trend of directly self-harm behaviors after surgery, whereas there were not any differences in indirect self-harm behaviors before and after surgery. No differences was found in neurotic and mature defense mechanisms between groups. Conclusion: It seem that the sex reassignment surgery could effectively decrease the directly self-harm and immature defense mechanisms, while it has no effect in changing indirect self-harm, neurotic and mature defense mechanisms. It could be concluded that indirect self-harm sustains even after sex reassignment surgery that need to be targeted with psychological and social interventions. Changing in the immature defense mechanisms could be considered as a valid indicator of physical and psychological treatments.