Abstract:
ابتلا به بیماریهای مزمن از جمله صرع، در دوران نوجوانی، یک بحران برای کل خانواده محسوب میشود. از بین جنبههای متأثر از این بحران در خانواده میتوان به کیفیت ارتباط والد- فرزندی اشاره نمود که توجه ویژهای را میطلبد. هدف مطالعه حاضر، بررسی اثربخشی آموزش روابط والد– فرزند مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) بر تعارض والد– نوجوانِ مادران دارای فرزند مصروع در شهر اصفهان بود. طرح پژوهش مطالعه حاضر، ﻧﯿﻤﻪ تجربی و از نوع ﭘﯿﺶ آزﻣﻮن- پسآزمون ﺑﺎ ﮔﺮوه ﮐﻨﺘﺮل بود. جامعه پژوهش شامل مادران دارای فرزندِ نوجوانِ مصروع شهر اصفهان بود. نمونهگیری بهصورت در دسترس با مراجعه به انجمن صرع اصفهان انجام پذیرفت. 24 نفر از مادران بهصورت تصادفی در دو گروه مداخله و کنترل جایگزین شدند و پرسشنامهی تاکتیکهای تعارض را در پیشآزمون و پسآزمون تکمیل نمودند. دادهها با استفاده از آمار توصیفی و تحلیل کوورایانس چند متغیره تحلیل شد.نتایج به دست آمده نشان دادند که میزان تعارض گروه مداخله در مقایسه با گروه گواه در مرحلهی پسآزمون به طور معناداری کاهش یافته است، ( 05/0 >p). همچنین یافتهها نشان دهندهی افزایش معنادار نمرات استدلال (05/0 >p) و کاهش معنادار نمرات پرخاشگری کلامی و فیزیکی ( 05/0 >p) بودند. بنابر نتایج به دست آمده از مطالعه حاضر میتوان نتیجه گرفت آموزش روابط والد – فرزند مبتنی بر ACT میتواند میزان تعارض والد – نوجوان را کاهش دهد.
Suffering from chronic diseases including epilepsy during adolescence is a crisis for the whole family. Among the affected areas in these families is mother-child relationship quality which necessitates special attention. The purpose of this study was to evaluate the effectiveness of child relationship training based on ACT on the parent-adolescent conflict of mothers with epileptic child. This study was quasi-experimental with a pretest-posttest design and a control group. The population included mothers with epileptic teenagers of Isfahan city. Participants recruited through convenient sampling from Esfahan Epilepsy Center. 24 mothers were selected and randomly assigned to two groups of training and control with the equal sample sizes. They completed the Conflict Tactics Scales as the pretest and posttests. The results of multivariate analysis of covariance showed a significant decrease in parent-adolescent conflict in the mean posttest in the training group as compared to the control group (p<.05). In addition، the findings showed a significant increase in reasoning scores (p<.05) and a significant decrease in the scores of verbal and physical aggression (p<.05). According to the findings of this study، it can be concluded that parent-child relationship training based on ACT، decreases parent-adolescent conflicts.
Machine summary:
از آنجایی که اکتساب درک و پذیرشی مناسب از رفتار فرزندان، میتواند پیشبینی کنندهی همدلی والدین با فرزند، افزایش ادراک درست از مشکلات فرزندان و در نتیجه کاهش تعارض والد-نوجوان شود، (بهروزی، فرزادی و فرامرزی، 1395)، میتوان از درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد به عنوان یک مداخله درمانی برای این گروه از مادران استفاده کرد.
خلاصهی جلسات آموزش روابط والد فرزند مبتنی بر درمان پذیرش و تعهد جلسه شرح مختصر جلسات به تصویر صفحه مراجعه شود ابزار پژوهش مقیاس تاکتیکهای تعارض(اشتراس[24]،1990) دارای 15 سوال است که برای سنجش سه تاکتیک حل تعارض یعنی استدلال[25]، پرخاشگری کلامی[26] و خشونت[27] بین اعضای خانواده تدوین شده است.
نتایجآزمون لوین در مورد پیشفرض تساوی واریانسهای دو گروه به تصویر صفحه مراجعه شود با توجه به رعایت مفروضهها، دادههای پیشآزمون و پسآزمون گروههای مداخله و کنترل با هدف تعیین اثربخشی برنامهی آموزش روابط والد- فرزند مبتنی بر درمان پذیرش و تعهد بر میزان تعارض والد– نوجوان مصروع با استفاده از روش تحلیل کوواریانس چند متغیره تحلیل شدند.
این یافته در راستای مطالعات قبلی است که نشان دادهاند درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در کاهش میزان پرخاشگری نوجوانان پسر بزهکار مؤثر است (محمدی، 1394) و انجام رفتارهای سازندهتر والدین در جهت ارزشها را در پی دارد (گریکو و ایفرت، 2004).
[17] Brown [18] O`Brien [19] Greco [20] Effert [21] Dewhurst et al.
[23] Conflict Tactics Scales [24] Straus [25] Reasoning [26] Verbal aggression [27] Violence [28] Behavior Management Training (BMT) [29] Thompson [30] Laursen [31] Wilson [32] DuFrene مراجع افروز، غ.