Abstract:
گام نهادن اتحادیه اروپا به عنوان یک بازیگر فرا دولتی به حوزه مسائل سیاسی- امنیتی اتفاق نادری است که نظریه واقع گرایی را به عنوان مهم ترین نظریه دولت- محور در عرصه بین المللی به چالش کشیده است. از این رو، از آنجایی که نظریه واقع گرایی به عنوان اصلی ترین نظریه در حوزه مسائل امنیتی برای بازیگران غیردولتی در این عرصه هیچ نقشی قائل نیست، این پرسش مطرح می شود که این نظریه و شاخه های مختلف آن کنشگری و نقش آفرینی پدیده ای به نام اتحادیه اروپا را در مسائل سیاسی- امنیتی چگونه تحلیل و ارزیابی می کنند؟ در پاسخ می توان گفت، این نظریه ابتدا به علت اینکه اتحادیه اروپا را یک بازیگر غیردولتی می دانست به تحولات امنیتی آن توجه چندانی نداشت، اما به موازات شکل گیری سیاست خارجی و امنیتی مشترک، سیاست دفاعی و امنیتی مشترک و ایجاد نیروی واکنش سریع اروپایی ناگزیر به ارائه دیدگاه هایی در این زمینه شد. اگرچه تمامی شاخه های واقع گرایی به سبب اعتقاد به انحصار بازیگری دولت ها در عرصه بین المللی و تاکید بر مولفه هایی همچون منافع ملی و حاکمیت ملی چشم انداز روشنی را برای همگرایی سیاسی و امنیتی اتحادیه اروپا نمی بینند؛ اما نو واقع گرایان تدافعی به دلیل اهمیت دادن به نقش نهادها در ایجاد همکاری های امنیتی میان دولت ها، دیدگاه روشن تر و خوش بینانه تری نسبت به تکامل همگرایی سیاسی و امنیتی در سطح اتحادیه اروپا دارند.
field of political-security issues is a rare occurrence that has challenged realism as the most important state-centered theory in the international arena. Therefore, since the theory of realism as the main theory in the field of security issues does not recognize any role for non-state actors in this field, the question is brought forward that how do this theory and its various branches analyze and evaluate the actions and role of the European Union regarding political-security issues? In response, it can be said that this theory, at first, did not pay enough attention to the EU's security developments, due to the fact that it did not consider the EU a non-state actor, but as the EU began to formulate a common foreign and security policy and European security and defense policy and to establish European rapid reaction forces, it was forced to present some views in this regard. Although all branches of realism, due to their belief in the monopoly of state actors in the international arena, and their emphasis on elements such as national interests and national sovereignty, do not provide a clear-cut view on the political and security integration of the European Union, defensive neo-realists have a clearer and more optimistic view on the evolution of political and security integration at the EU level, due to the importance attached by them to the role of institutions in establishing security cooperation between states.
Machine summary:
از ايـن رو، از آنجـايي کـه نظريـه واقـع گرايـي بـه عنـوان اصليترين نظريه در حوزه مسائل امنيتي براي بازيگران غيردولتي در اين عرصه هيچ نقشـي قائل نيست ، اين پرسش مطرح ميشود که اين نظريه و شاخه هاي مختلـف آن کنشـگري و نقش آفريني پديده اي به نام اتحاديه اروپا را در مسـائل سياسـي- امنيتـي چگونـه تحليـل و ارزيابي ميکنند؟ در پاسخ ميتوان گفت ، اين نظريه ابتدا به علت اينکه اتحاديه اروپا را يـک بازيگر غيردولتي ميدانست به تحولات امنيتي آن توجـه چنـداني نداشـت ، امـا بـه مـوازات شکل گيري سياست خارجي و امنيتي مشترک، سياست دفاعي و امنيتـي مشـترک و ايجـاد نيروي واکنش سريع اروپايي ناگزير به ارائه ديدگاه هايي در اين زمينـه شـد.
اگرچـه تمـامي شاخه هاي واقع گرايي به سبب اعتقاد به انحصار بازيگري دولـت هـا در عرصـه بـين المللـي و تأکيد بر مؤلفه هايي همچون منافع ملي و حاکميت ملي چشم انداز روشني را براي همگرايـي سياسي و امنيتي اتحاديه اروپا نميبينند؛ اما نوواقع گرايان تدافعي به دليـل اهميـت دادن بـه نقش نهادها در ايجاد همکاريهاي امنيتي ميان دولت ها، ديدگاه روشن تر و خوش بينانه تري نسبت به تکامل همگرايي سياسي و امنيتي در سطح اتحاديه اروپا دارند.
پيچيدگيهاي سـاختاري اتحاديـه اروپـا از آن بـازيگري سـاخته اسـت کـه به سادگي با هيچ يک از ديگر بازيگران عرصه روابط بين الملل قابل مقايسـه نيسـت ؛ اما به هر صورت شکل گيري چنين پديده اي که قابليت هاي نوظهوري را بـه عنـوان يک بازيگر جديد در عرصه بين المللي با خود به همراه آورده ، سبب شده است که بسياري از نظريه پردازان به ارائه نظر در مورد نقش و جايگاه آن در نظام بين الملـل بپردازند.