Abstract:
مدیریت تاثیر اطلاعات، رفتاری فرصت طلبانه و آگاهانه است که به عنوان راهبرد مدیریتی هدفمند در ارائه گزارش مالی جانب دارانه توسط مدیران در شرکت ها بیان می شود به نحوی که با افشا اطلاعات به شیوه ای خاص و مرتبط با ارزیابی عملکرد، بر برداشت های استفاده کنندگان از اطلاعات که پایه اتخاذ تصمیمات آنها می باشد، تاثیر گذاشته و تصورات آنان را در جهت دستیابی یا حفاظت از منافع مدیریت تغییر می دهد. لذا هدف اصلی این پژوهش، بررسی رابطه بین مدیریت تاثیر اطلاعات از طریق افشای محدود آن بر عملکرد شرکت ها می باشد. در این پژوهش اطلاعات مربوط به 79 شرکت پذیرفته شده عضو بورس اوراق بهادار تهران در بازه زمانی 10 ساله 1386 لغایت 1395 گردآوری و فرضیات تحقیق با استفاده از رگرسیون چندگانه
مورد آزمون قرار گرفتند. نتایج پژوهش نشان داد بین مدیریت تاثیر اطلاعات و تغییرات ارزش و تغییرات بازده دارایی های شرکت ها رابطه مثبت و معناداری وجود ندارد و درماندگی مالی رابطه بین مدیریت تاثیر اطلاعات و تغییرات ارزش شرکت ها را تضعیف می کند؛ اما درماندگی مالی تاثیری بر رابطه بین مدیریت تاثیر اطلاعات و تغییرات بازده دارایی ها نداشت. همچنین مالکیت نهادی شواهدی مبنی بر رابطه بین مدیریت تاثیر اطلاعات و تغییرات ارزش و تغییرات بازده دارایی ها یافت نشد.
Machine summary:
رابطه بین مدیریت تأثیر اطلاعات از طریق افشای محدود اطلاعات بر عملکرد شرکتها سحر محمدپور1 و فرزین رضایی2 1 کارشناس ارشد حسابداری، موسسه آموزش عالی تاکستان، ایران 2 دانشیاردانشگاه آزاد واحد قزوین، دانشکده مدیریت و حسابداری، نویسنده مسئول چکیده مدیریت تأثیر اطلاعات، رفتاری فرصتطلبانه و آگاهانه است که بهعنوان راهبرد مدیریتی هدفمند در ارائه گزارش مالی جانبدارانه توسط مدیران در شرکتها بیان میشود بهنحویکه با افشا اطلاعات به شیوهای خاص و مرتبط با ارزیابی عملکرد، بر برداشتهای استفادهکنندگان از اطلاعات که پایه اتخاذ تصمیمات آنها میباشد، تأثیر گذاشته و تصورات آنان را در جهت دستیابی یا حفاظت از منافع مدیریت تغییر میدهد.
ﺑﻮﺷﻲ ﻭ ﻧﻮ، (2000)؛ ابراهیمی میمند و ستایش، (1394) ﺍﻓﺸﺎﻱ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﻳﻚ سازوکار کمهزینه ﺑﺮﺍﻱ ﭘﺎﻳﺶ ﻋﻤﻠﻜﺮﺩ ﻣﺪﻳﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ؛ ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﻳﻦ سهامداران ﻧﻬﺎﺩﻱ ﻣﺸﻮﻗﻲ ﺑﺮﺍﻱ ﺍﻓﺸﺎﻱ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﻭ ﺑﺎﻛﻴﻔﻴﺖ دارند درنتیجه میتوان گفت با افزایش مالکیت نهادی افشای اطلاعات افزایش مییابد و عملکرد شرکت بهتر و تغییرات بیشتری در بازده داراییها و ارزش شرکتها مشاهده میشود و درنتیجه از افشای محدود کمتری بهعنوان روش مدیریت تأثیر اطلاعات در گزارشهای مالی سالیانه استفاده شود.
یکسان بود؛ اما با نتایج پژوهش لیونگ و همکاران (2015) که نشان داد شرکتهای با عملکرد ضعیف و ریسک بالای درماندگی مالی احتمال بیشتری میرود که از افشاء محدود اطلاعات استفاده میکنند، همچنین با نتایج پژوهش خدامی پور و مسعود زاده (1396) که به رابطه مثبت و معنادار بین عملکرد جاری شرکت و سطح درماندگی مالی شرکتها با میزان افشای اختیاری دست یافتند، ناسازگار بود.