"آیا هنرمندی که برخی سلیقههای گروهی او را برنمیتابد، وقتی جایزهی نخل طلا را از بزرگترین جشنوارهی سینمایی جهان دریافت میکند باید به ناچار غریب و تنها وارد فرودگاه کشورش شود و از ترس کتک خوردن آن هم به توصیهی شاید دلسوزانهی مأموران فرودگاه به دلهره از در دیگری فرودگاه را ترک کند تا دیده نشود؟ آیا ارزش اندیشه و هنر کمتر از ارزش یک مدال نقره یا برنز ورزشی است که با صرف میلیونها تومان هزینه به دست میآید؟ چرا یک بار از خودمان سؤال نمیکنیم چرا دیگران از ما موفقترند و ما پیوسته در طول تاریخ در بعضی جایگاهها فقط درجا زدهایم.
در «جوامع آگاه» ارزشها به درستی شناخته میشوند در آنجا یک کیلو آهن ارزش خود را دارد و یک کیلو طلا هم و این فقط ما هستیم که گاه برای صد گرم نقره و برنز ارزشی فراتر از معادن طلایمان قایل میشویم."