داستان ایرانی؛ "گدایی" Literature and art

کمی ایستادم و این پا و آن پا کردم بعد دوباره زنگ را فشار دادم. کمی فکرم را جمع کردم تا نزدیک‌ترین مسافرخانه حداقل چهل دقیقه راه بود برای این که احتیاط کرده باشم تا شناخته نشوم تصمیم گرفتم از کوچه‌های فرعی به راهم ادامه بدهم. چند دقیقه بعد زنی از ساختمان کنار نانوایی بیرون آمد و به سمت سطل زباله‌ی بزرگی که کمی آن طرف‌تر بود رفت. ایستاد،کیسه ی پلاستیک بزرگی را که در دستش بود باز کرد و از آن یک بارانی کهنه خاکستری رنگ را بیرون کشید و به طرف من آمد. هنوز احساس خواب آلودگی در تنم و پشت چشم هایم بود و از کار سخت شب گذشته و اتفاقات امروز توان ایستادن نداشتم به خاطر آوردم که دیروز همین وقت با گروه فیلمبرداری درست یک خیابان آن طرف‌تر بوده‌ام و در یک بنز ضد گلوله سیگار برگ می‌کشیدم.