Abstract:
طرز تازه یا سبک هندی که از اواخر قرن دهم هجری آغاز و تا اوایل قرن دوازدهم هجری ادامه دارد، سبک شعری رایج طیف وسیعی از شاعران دوره مزبور است که تاثیر آن در ادبیات فارسی، حتی تا به امروز قابل انکار نیست؛ با این وجود متاسفانه در ایران و خارج از ایران هرگز آن طور که باید و شاید به تحقیق درباره این شیوه شاعری و بررسی منصفانه نقاط ضعف و قوت آن پرداخته نشده است. از جمله علل اصلی این بی توجهی و کم کاری، دید منفی استادان و محققان متقدم ادب پارسی نسبت به این شیوه شاعریست که به شدت تحت تاثیر تذکره های نوشته شده در دوره بازگشت ادبی و رویکرد منفی این آثار نسبت به این سبک ادبی و بالعکس، بزرگداشت بی چون و چرای آثار متقدم ادب پارسی، میباشد که همین امر باعث شد از همان ابتدا تلاش کمتری برای شناسایی و شناساندن آثار نوشته شده در این سبک انجام گیرد. مساله بسیار مهم دیگر، پراکندگی منابع تحقیقی موجود درباره این طرز و نیز عدم اطلاع کافی از تحقیقات انجام گرفته پیرامون آن در سایر کشورها و عدم بررسی این موضوع، در یک سیر تاریخیست؛ لذا در این مقاله سعی شده است در ابتدا قدیمی ترین آثار تحقیقی خاورشناسان پیرامون ادبیات فارسی شناسایی و سپس آثاری که به نحوی به معرفی شاعران طرز تازه و یا خود این سبک پرداخته اند، معرفی شوند و مورد نقد و بررسی قرار گیرند و بدین ترتیب، به این سوالات اساسی پاسخ داده شود:١- نخستین فردی که به معرفی شاعران این دوره پرداخت کیست؟ ٢- نخستین تذکره های فارسی که منتشر شدند کدامها هستند و چه نتایجی در روند آتی تحقیقات گذاشتند؟ ٣- دید کلی خاورشناسان تا سال ١٨٩٥ م نسبت به شعر دوره مذکور چیست؟
Machine summary:
مسأله بسیار مهم دیگر، پراکنـدگی منـابع تحقیقی موجود دربـاره این طرز و نیز عـدم اطلاع کـافی از تحقیقـات انجـام گرفته پیرامون آن در سـایر کشورها و عدم بررسی این موضوع، در یک سیر تاریخیست ؛ لذا در این مقاله سعی شده اسـت در ابتدا قدیمی ترین آثار تحقیقی خاورشناسان پیرامون ادبیات فارسی شناسایی و سپس آثاری که به نحوی به معرفی شـاعران طرز تازه و یا خود این سـبک پرداخته اند، معرفی شـوند و مورد نقد و بررسی قرار گیرند و بدین ترتیب ، به این سـوالات اسـاسـی پاسخ داده شود:١- نخستین فردی که به معرفی شاعران این دوره پرداخت کیست ؟ ٢- نخستین تذکره های فارسی که منتشر شدند کدامها هستند و چه نتایجی در روند آتی تحقیقات گذاشتند؟ ٣- دید کلی خاورشناسان تا سال ١٨٩٥ م نسبت به شعر دوره مذکور چیست ؟ کلید واژه ها : سـبک هندی، طرز تازه، سـبک شـناسی ، خاور شناس، شعر فارسی قرنهای دهم و دوازدهم هجری ٣٢.
(centuriy سرانجام در سال ١٨٩٥ م / ١٣١٢ ق هرمان اته بر خلاف آثاری مانند Persian poetry for English readers: being specimens of six of the greatest classical poets of Persia: Ferdusī, Nizāmī, Sādi, Jelāl-ad-Dīn Rūmī, Hāfiz, and with biographical notices and notes٢ ,̄miJa (١٨٨٣ م / ١٣٠٠ ق) یا Storia della poesia persiana٣ که معمولا با این جمله که «جامی آخرین شاعر بزرگ ایران است » کتاب خود را به پایان میرساندند، در اثر ارزشمند خود: Neupersische Litteratur٤ یا «ادبیات فارسی جدید» به ادبیات فارسی ، بعد از دوره جامی نیز میپردازد، هر چند او هم این بخش جدید را با این جمله آغاز میکند: " میتوان گفت دوره کلاسیک ١ Catalogue of the Persian, Turkish, Hindustani, and Pushtu manuscripts in the Bodleian Library.