Abstract:
کارناوال نوعی خرده فرهنگ انتقادی در برابر هنجارها و رفتارهای رسمی اجتماعی، بر پایه گریز از هر گونه جزم اندیشی و اقتدارطلبی استوار است. کارناوال وابسته به جمع و کل است و این کل، به گونهای تشکّل یافته تا هر سازمان رسمی را به مبارزه بطلبد. این تحقیق نشان میدهد در تاریخ ادبی ایران پیش از رواج داستان نویسی، میتوان جنبههایی از کارناوال گرایی را در آثار عبید مشاهده کرد. در طنزهای سنتی دشنام و لغوگویی ،هجا ، توجه بیش از حد به مسائل شهوانی ، بعنوان نشانه های کارناوالی وجود داشته تفاوت نگاه کارناولی عبید در برقراری ارتباط دوسویه با مخاطب(همآوایی) است که از طریق سبک برداری ، جدل نهانی، نقیضه و پارودی قهرمان و ضد قهرمان خود را نشان میدهد و عبید با کاربست این روشها بیش از هر شاعر طنز پردازی به کارناوال نزدیک شده است. این مقاله تلاش میکند تا مصادیق کارناوالیزگی را در یکی از بحرانی ترین دورانهای تاریخ سیاسی و اجتماعی کشور ، دوره حاکمیت استبداد و گفتمانهای تک صدایی نشان دهد .رویکرد باختینی به طنز عبید ثابت میکند صدای طنز عبید جنبه شخصی ندارد بلکه صدای دیگر و دوم مردم عصرش است. خنده حاصل از طنز وی از سر تمسخر و تحقیر نیست. بجز لطیفههایی که به قومیتها تاخته و جنبه محلی و مکانی خاص به آن میدهد، مولفههای طنز عبید را باید همراه با ماهیتی فلسفی و جهانی دانست.
Carnival is a sub-culture of criticism against informal social norms and behaviors based on any dogma and authoritarianism. Carnival is dependent on the total, And this total, organized in such a way as to defy any formal organization. This research shows that Iran's literary history of popular fiction, aspects of the carnival orientation can be seen in the works Obaid. In traditional satires and reproach, too much attention to sensual things, as there have been signs carnival. Karnavly the opinions of Obeid are in establishing two-way communication with the audience (unanimity) is shown vector style, controversy unseen, parody hero and anti-hero . using Obid of these methods more than any poet humorist has brought to the carnival. This article tries to Karnavalism instances in one of the most critical periods of social and political history of the country, under the rule of tyranny and show discourses monologue. Bakhtinian approach to Obaid humor proves Obaid humorous voice do not have a personal aspect, but another voice, and the second is contemporary people. The scorn of his humor is not funny. Except to ethnicity jokes that attacked to local and location-specific aspects, Obaid humor components should be recognized philosophical nature and the world.
Machine summary:
در طنزهای سنتی دشنام و لغوگویی ،هجا ، توجه بیش از حد به مسائل شهوانی ، بعنوان نشانه های کارناوالی وجود داشـــته تفاوت نگاه کارناولی عبید در برقراری ارتباط دوســـویه با مخاطب (همآوایی) اسـت که از طریق سـبک برداری ، جدل نهانی، نقیضـه و پارودی قهرمان و ضـد قهرمان خود را نشان میدهد و عبید با کاربست این روشها بیش از هر شاعر طنز پردازی به کارناوال نزدیک شـــده اســـت .
٢. پیشینه پژوهش از مهمترین آثاری که به عقاید باختین توجه کرده باید به موارد زیر اشاره کرد: ســـودای مکالمه ، آزادی، خنده ، از باختین ترجمه پوینده ، ســـاختار و تاویل متن اثر بابک احمدی ، شکسپیر وکارناوال گرایی پس از باختین از نولز، و از مقالاتی که در این زمینه منتشر شده است موارد زیر با شاخصهای کارناوالی است : بررسی و تحلیل عناصر ساختاری گروتسک در برخی داستانهای فارسی و خارجی که نویسندگان سعی کردند مفهوم گروتسک را در داستانهای ایرانی و خارجی با هم مقایسه کنند و به این نتیجه رسیده اند که داستانهای فارسی فضاسازی و اتفاقات کلی در قالب تشکیل فضای گروتسکی را نشان میدهد و در ادبیات خارجی صـــحنه های آنی.
هرچند این دو نامه از زبان دو قلندر معروف ع صر عبید بیان میشود اما وی با به کاربردن پاره ای اصطلاحات نامفهوم در انشاهای قلندران خواسته سبک آنان را دست بیندازد و تا حد زیادی موفق به انجام آن شده است و اصطلاحاتی مانند نر عالم بیسراک، بخیه روی بساط ، بخشش جرزدان ، اسـرار خاص ، اوپ اوپ ایپ ، در نوشـته خود به کار میگیرد (برای معنای هریک ر.