Abstract:
با وجود این که مغولان به نوعی از فرهنگ و تمدن بی خبر بودند اما با این حال آداب و رسوم خاص خود را داشتند. آنها بر اساس اعتقادات و باورهایشان مراسم هایی را برای خدایان خود انجام می دادند و به واسطه زندگی عشیره ای و بیابانگردی، مراسم ها و عاداتی داشتند که باعث تمایز آنها از دیگران می شد. البته این رسوم و سنن به مرور و به واسطه اختلاط مغولان با اقوام دیگر، دچار تغییراتی شد؛ بعضی از آنها به کلی از میان رفت، بعضی رسوم با سنن اقوام دیگر در هم آمیخت و تغییر شکل داد و حتی بعضی از سنن آنها توسط اقوام دیگر پیگیری شد و گسترش یافت. با این حال می توان آن دسته از آداب و رسوم که خاص مغولان بوده و کمتر با رسوم اقوام دیگر مخلوط شده را از لابه لای کتبی چون سفرنامه ها به دست آورد. در این پژوهش سعی بر آن است که آداب و رسومی را که مخصوص قوم مغول قبل از آمیزش با اقوام هم جوار است بیان گردد.
Machine summary:
گفته شد که آداب و رسوم مغولان – و البته تمام اقوام – بستگی تام به اعتقادات مذهبی و نحوه زندگی شان دارد؛ مثلا نحوه پرستش خدا با توجه به باورهای مغولان به گونهای خاص بود یا نحوه زندگی بیابانگردی که شکار و کوچ و سختی را در پی داشت بر نوع سنن آنها مؤثر بود؛ حتی حوادث طبیعی که در منطقه جغرافیای آنها رخ میداد ترسی را در دلشان میافکند که آن را نه به علت مسائل جوی و طبیعی بلکه ناشی از گناهان میپنداشتند و به دنبال دفع آن به واسطه جادو و قربانی و غیره بودند که به مرور زمان این رفتارها تبدیل به آداب و سنن شد و افراد موظف به رعایت آن بودند.
» (جوینی، بی تا: 148-147) در این مراسم مغولان کارهایی را که در مقابل خدایانشان انجام میدادند را به اجرا در میآوردند اما در این بین از مردگان خود نیز غافل نبودند و امور دیگری نیز برای شادی آنها انجام میدادند به طور نمونه «چون از کار جشن و مواهب رغایب بپرداخت به رسم و آذین (آیین) فرمود تا 3 روز بر تعاقب جهت روان چنگیز خان طعامها ساختند و از ابکار ماه پیکر، لطیف منظر، خوش مخبر، شیرین جمال، ملیح دلال، ظریف حرکات، نغز سکنات که وعد المتقون؛ 40 دختر را از نسل امرا و نویان که ملازم خدمت بودند اختیار کردند و جواهر و حلی و حلل بسیار بر ایشان بستند و جامهای گرانمایه پوشیده با اسبان گزیده نزدیک روح او فرستادند.