Abstract:
یکی از عرصه های دستیابی به انعطاف پذیری، به کار بردن روشهای ساخت در طراحی مجتمع، واحد
مسکونی و ریزفضاها است. دستیابی به انعطاف پذیری واقعی باید به طور همزمان هم در طراحی و هم
در ساخت مورد توجه قرار گیرد. در حین طراحی، نقطه ی آغاز برای ساخت مسکن انعطاف پذیر،
حذف عناصر انعطاف ناپذیر است. در حال حاضر شیوهی معمول در صنعت ساختمان، ساخت دیوارهایی
انعطاف ناپذیر است که با پارتیشن های داخلی که دیوار باربر هستند، تقسیم بندی میشوند. اما با استفاده
از روش های مدرن ساخت» امکان این وجود دارد که خان ها بدون صرف هزینههای زیاد به صورت
انعطاف پذیر ساخته شوند. لذا هدف از این نوشتار، طراحی خانه مسکونی با رویکرد انعطاف پذیری و
ارایه راهکارهایی برای دستیابی به فضایی متناسب با نیازهای در حال تغییر کاربران در فضاهای واحدهای
مسکونی امروز در شهر مشهد اختصاص دارد. نتایج حاصل از این تحقیق در طراحی وبهبود فضاهای
مسکونی تاثیر گذار خواهد بود و رضایتمندی بیشتر ساکنین از فضای زندگی را فراهم می آورد.
Machine summary:
جدول 2- عوامل تاثیر گذار بر عرصه طراحی در مسکن منعطف، (عینی فر، 1382) تدوین: نگارنده، 1394 به تصویر صفحه مراجعه شود 4- طراحی و ارایه راهکارهایی در بهینه کردن انعطاف پذیری در فضای داخلی هرمان هرتزبرگر معتقد است که همانطوریکه ابزار موسیقی به دلخواه نوازنده صدای متفاوتی ایجاد می کند، نه اینکه همیشه بدون توجه به نوازنده ی خود، صدای ثابتی داشته باشد، فرم و فضا در معماری هم باید به گونه ای طراحی شوند که ظرفیت جذب بالقوه ی بیشتری داشته باشد تا در موقعیتهای گوناگون، ویژگیهای گوناگونی داشته باشد.
جدول 3- راهکارهای انعطاف پذیری در فضاهای داخلی، تدوین: نگارنده، 1394 به تصویر صفحه مراجعه شود 4 -1- سلام گاه (ورودی) با ایجاد عقب نشینی در فضای ورودی می توان مکانی چند منظوره ایجاد نمود: فضایی فعال برای تعامل؛ نشیمنگاه؛ ایجاد حس امنیت (شکل 1).
به تصویر صفحه مراجعه شود شکل 11، قفسه های چند منظوره به عنوان جدا کننده، امتداد دید و ایجاد شفافیت و تنوع فضایی، ترسیم: نگارنده، 1393 ب) جداکنندههای متحرک این جدا کنندهها میتوانند باعث افزایش کارایی فضای نشیمن شوند.
ترسیم: نگارنده، 1393 در خانه ی انعطاف پذیر به منظور ایجاد تنوع فضایی و دادن حق انتخاب به کاربر برای تطبیق فضا بر حسب نیازهایش در طول زندگی و بر اساس تغییر در سناریوی زندگیش، با در نظر گرفتن فضای تراس به عنوان فضای بالقوه ای که قابلیت بالفعل و مستقل شدن به عنوان فضای بسته ی اتاق و یا تجمیع با دیگر فضاهای خانه را دارد میتوان به تطبیق پذیری دست یافت.