Abstract:
به‌موازات پیشرفت علم، شیوه‌های جدید حملونقل ابداع شد. یکی از رایج‌ترین شیوه‌ها، حملونقل چندوجهی است که به‌ویژه در حملونقل کالا به کار می‌رود. سوال مهم در مورد این شیوه این است که قانون حاکم بر حملونقل چندوجهی کالا کدام است؟ فقدان قانون یکنواخت بین‌المللی در خصوص حملونقل چندوجهی و همچنین فقدان مقررات ملی مرتبط در بسیاری از نظام‌های حقوقی، چالش اساسی در پاسخ به این سوال ایجاد کرده است. مقاله حاضر، اعمال سیستم شبکه‌ای و استفاده از مقررات کنوانسیون‌های یک‌وجهی را به‌عنوان راه‌حل پیشنهاد می‌کند. البته در مواردی هم‌پوشانی‌ها و تعارض‌هایی میان قواعد این کنوانسیون‌ها مشاهده می‌شود که اعمال قواعد حل تعارض مندرج در کنوانسیون‌های یک‌وجهی و قواعد مقرر در ماده 30 کنوانسیون وین راجع به حقوق معاهدات، راه‌گشاست. همچنین، استفاده از قراردادهای استاندارد در حملونقل چندوجهی در چارچوب قانون حاکم، مانع بروز برخی تعارض‌‌ها می‌شود.
With the advent of science، new transport modes have been developed. One of the most common of these modes is international multimodal transport which is used especially in the transport of goods. The important issue regarding this mode is the applicable law governing multimodal transport. The non-existence of an international uniform law and the non-existence of internal laws in many legal systems concerning multimodal transport have resulted in a fundamental challenge in international transport law. This essay suggests an application of the network system and the use of existing unimodal conventions’ regulations as a solution. Although in some cases، there are some overlaps and conflicts among these conventions’ rules، the application of conflict of laws’ rules in some unimodal conventions and regulations in Article 30 of 1969 Vienna Convention on the Law of Treaties can be useful. In addition، using the standard contracts within the framework of applicable law in multimodal transport may prevent some conflict of laws.
Machine summary:
در ادامه، کنوانسیون‌های حمل یک‌وجهی قابل اعمال بر حمل چندوجهی با استفاده از سیستم شبکه‌ای را توضیح می‌دهد و ازآنجاکه ممکن است میان مقررات این کنوانسیون‌ها تعارض یا هم‌پوشانی وجود داشته باشد، قواعد حل تعارض این مقررات بین‌المللی به‌منظور تعیین قانون حاکم بر قرارداد، تجزیه و تحلیل می‌شود.
همچنین کشورهای صنعتی از این مقررات استقبال نکردند زیرا ضوابط کنوانسیون، رویکرد نسبتا سخت‌گیرانه‌ای در خصوص مسئولیت متصدی حملونقل در پیش گرفته است؛ با این توضیح که ماده 18 کنوانسیون ژنو، مقرراتی را در حوزه محدودیت مسئولیت متصدی حملونقل وضع کرده و بدین ترتیب، حدود مسئولیت متصدی حمل تعیین شده است اما ماده 19 کنوانسیون، به مسئله محل ورود خسارات توجه کرده و مقرر می‌دارد که چنانچه خسارات در مرحله خاصی از حملونقل رخ دهد و کنوانسیون مجزا و لازم‌الاجرا یا قانون ملی آمره‌ای در این خصوص وجود داشته باشد که مسئولیت سنگین‌تری بر متصدی حملونقل تحمیل می‌کند، همان کنوانسیون یا قانون ملی مزبور بر آن بخش از قرارداد حاکم است.
مزیت دیگر استفاده از سیستم شبکه‌ای، خاصیت انعطاف‌پذیری آن است؛ با این توضیح که به‌محض اینکه قواعد و مقررات مربوط به یک کنوانسیون حمل یک‌وجهی مورد بازبینی و اصلاح قرار گیرد، اعمال سیستم شبکه‌ای باعث می‌شود که مقررات جدید به‌صورت خودکار در خصوص مراحل مختلف حملونقل چندوجهی اعمال شود.
, “General Principles of Transport Law and the Rotterdam Rules” in: Gu¨ner-O¨zbek, Meltem Deniz (ed), The United Nations Convention on Contracts for the International Carriage of Goods Wholly or Partly by Sea an Appraisal of the “Rotterdam Rules”.
(
, 
, 
)
