Abstract:
در این مقاله، ویژگیهای زبان قرآن با شاخصههای دیسکورسهای گفتاری و نوشتاری مقایسه و انگاره گفتاری بودن زبان قرآن بررسی و ارزیابی شده است. نگارندگان مقاله، بر خلاف دیدگاه معتقدان به گفتاری بودن زبان قرآن که با انطباق بسیاری از ویژگیهای سبکی و اسلوبی متعلق به زبان گفتار، مانند تکرار، التفات، عدم تناسب، تنوع موضوعی و غیره بر زبان قرآن، زبان این کتاب آسمانی را گفتاری میدانند، معتقدند برای داوری درباره گفتاری یا نوشتاری بودن زبان قرآن، باید فرایند شکلگیری و تولید متن قرآن را بررسی کرد. نگارندگان در این مقاله، با بررسی شاخصههای دیسکورسهای گفتاری و نوشتاری و مقایسه آنها با ویژگیهای زبان قرآن، روشن ساختهاند که ویژگیهای زبان قرآن با شاخصههای دیسکورسهای گفتاری انطباقی ندارد و قرآن کریم در دیسکورسی نوشتاری شکل گرفته است، بنابراین زبان آن نیز نوشتاری است.
Machine summary:
)، در صدد تحلیل زبان قرآن برمیآیند، برای داوری دربارۀ گفتاری یا نوشتاری بودن زبان قرآن، باید فرایند شکلگیری و تولید متن و به تعبیر دیگر، دیسکورس متنی قرآن بررسی شود.
به تعبیر دیگر، معنا محصول واقعۀ زبانی در دیسکورس است، در حالی که در دیسکورسهای نوشتاری، معنا مقدم بر دیسکورس است؛ زیرا آنچه در متن نوشته شده است، ناشی از عمل قصدی مٶلف برای انتقال معناست که این معنا در نوشتار صورت خارجی یافته است.
بر این اساس میتوان نتیجه گرفت که در تبیین نخستین شاخصۀ دیسکورسهای گفتاری و نوشتاری، زبان قرآن با شاخصۀ دیسکورس زبان نوشتاری سازگارتر است؛ زیرا معنا در بسیاری از آیات، خارج از دیسکورس شکل گرفته است و در اندک مواردی هم که دیسکورسی برای نزول آیه گفته شده، به سختی میتوان گفت که معنا همزمان با واقعۀ دیسکورس شکل گرفته و حاصل تأثیر و تأثیر دیسکورس و معنای قصدی و مراد خداوند است و اگر دیسکورس اتفاق نمیافتاد، آیه نیز وجود خارجی نمییافت.
<FootNote No="98" Text=" بررسی سایر آیات ابتدایی سورۀ انفال که در موضوع جنگ بدر و حوادث و اتفاقات قبل و بعد از آن است، اگر با همین رویکرد دنبال شود، به روشنی نشان خواهد داد که زبان قرآن تابع دیسکورس شفاهی نیست، بلکه قرآن حکایتگر واقعه در دیسکورس نوشتاری است؛ از این روست که به فضای دیسکورس و آنچه نیازمند به دانستن بوده، در دیسکورس نوشتاری اشاره کرده و هر آنچه مورد نیاز و مٶثر در فهم نبوده، واگذاشته است.