Abstract:
آموزه امامت یکی از آموزه های اصیل شیعه امامیه می باشد. از شاخص ترین مولفه های این آموزه این است که امامت منصبی از سوی خداوند و شخص امام هم دارای مقامات و ویژگی های خاصی می باشد.
امامان معصوم (ع) به تبیین این آموزه امامت و ویژگی های آن پرداخته اند. امام حسین (ع) در دوران پس از امامت حضرت علی (ع) و برادرشان امام حسن(ع) به امامت رسیدند . در آن دوره ویژه که بنی امیه ادعای امیر و ولیّ بودن بر مسلمانان را داشتند و همه را بر بیعت با خویش فرا می خواندند ، امام حسین (ع) به تبیین آموزه امامت و ویژگی های امام و حاکم واقعی جامعه اسلامی پرداختند تا راه را بر فریب فکری و عقیدتی مردم آن زمان ببندند. نوشتار پیش رو با روش توصیفی و شیوه کتابخانه ای و اسنادی به تبیین آموزه امامت از منظر احادیث امام حسین (ع) پرداخته است تا امام شناسی از زبان امام معصوم (ع) صورت پذیرد.
Machine summary:
مقدمه مورخان اسلامی معتقند که نزاع برسر جانشینی پیامبر گرامی اسلام (ص) از نخستین مباحث کلامی است که پس از آن حضرت، نزد امت وی رواج یافت، به تعبیرشهرستانی در ملل ونحل «بزرگترین اختلاف درمیان امت اسلامی اختلاف در امامت بوده است ودر مورد هیچ مسالهای همچون امامت شمشیرها برهنه نگشته وخونریزی صورت نگرفته است» ( شهرستانی،1414 : 1/24) نتیجه این اختلاف گسترده پیدایش اندیشه های مختلف در این زمینه بودهاست دراین میان جامعه اسلامی به دو دسته تقسیم شدند ،اهل سنت که مقام امامت نزد آنها یک منزلت اجتماعی ومنصب عادی وغیر الهی است که توده مردم، بویژه اهل حل و عقد، این مقام را انتخاب می کنند، (جمعی از نویسندگان، زیر نظر یزدی مطلق، 1381: 65) در مقابل این اندیشه مواجهه شیعه با مساله جانشینی پیامبر(ص) ،ارائه نظریه امامت به عنوان استمرار نبوت بوده، یعنی همان عللی که ایجاب میکند که خدا رسولی را برانگیزد ایجاب میکند که امام پس از پیامبر از طرف خدا مبعوث شود.
شیخ صدوق در کتاب عیون أخبار الرضا(ع) روایتی را ازامام حسین(ع) در باب ضرورت معرفت امام آورده است : بإسناده عن الحسین بن علی :حدثنی أبی علی بن أبی طالب قال : «قال رسول الله : من مات ولیس له إمام من ولدی مات میتة جاهلیة ، ویؤخذ بما عمل فی الجاهلیة والإسلام»(ابن بابویه،1378: ۲ / ۵۸) عیون أخبار الرضا به سندش ، از امام حسین(ع) ـ: پدرم علی بن ابی طالب (ع) برایم نقل کرد که پیامبر خدا(ص) فرمود : «هر کس بمیرد ، ولی امامی از فرزندان من نداشته باشد ، به مرگ جاهلی مرده است و بدانچه در جاهلیت و اسلام عمل کرده است ، مؤاخذه می شود» وجه استدلال به حدیث، این است که معرفت امام به عنوان یک تکلیف دینی بر هر مسلمانی واجب است؛ تا آن جا که نشناختن او، اصل ایمان و اسلام را خدشه دار میسازد.