نگرش محیط‌زیستی و ارتباط آن با میزان دینداری در نورآباد ممسنی Journal Article

مشکلات محیط‌زیستی امروز به عنوان یکی از دغدغه­های مهم در زندگی بشر است. این مقاله نگرش محیط‌زیستی و ارتباط آن با میزان دینداری در بین ساکنان 15 سال و بالاتر نورآباد ممسنی را مورد بررسی قرار داده است. روش پژوهش پیمایشی و حجم نمونه بر اساس جدول حجم نمونه­لین تعداد 400 نفر بوده که با استفاده از شیوه نمونه­گیری تصادفی از نوع طبقه­ای چندمرحله­ای نمونه­ها انتخاب شدند. ابزار تحقیق پرسش‌نامه ساختمند بود که با استفاده از مقیاس سنجش دینداری به کار گرفته شده توسط میرفردی و شایانی (2014) و مقیاس سنجش نگرش به محیط‌زیست به کار گرفته شده توسط صالحی عمران و آقامحمدی (2008)، تدوین گردید. برای ارزیابی روایی ابزار سنجش از اعتبار صوری و برای ارزیابی پایایی از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شده است که ضریب آلفای متغیرهای نگرش به محیط‌زیست و میزان دینداری به ترتیب 76/0 و 79/0 بوده است. یافته­های تحقیق نشان داد که متغیر نگرش محیط‌زیستی در سطح 99 درصد با متغیر دینداری دارای رابطه معنادار و مستقیم و با متغیر سن در سطح 95 درصد دارای رابطه معکوس و معناداری بوده است. متغیر دینداری 1/14 درصد از تغییرات متغیر وابسته را تبیین نموده است. نتیجه مطالعه بیانگر نقش مهم میزان دینداری و تقیدات دینی در نگرش مطلوب به محیط‌زیست است. در این راستا، ارائه برنامه­های تربیتی و آموزشی در زمینه تقویت باورها و تعهدات دینی مرتبط با محیط‌زیست توصیه می­گردد.