Abstract:
روایاتی مشتمل بر عبارت «النِّسَاءُ عَیٌ وَ عَوْرَةٌ، فَاسْتُرُوا الْعَوْرَاتِ بِالْبُیُوتِ، وَ اسْتُرُوا الْعِیَّ بِالسُّکُوتِ» در منابع روایی شیعه نقل شده است. از آنجا که مفاد حدیث بر اساس برداشت رایج مفسران، میتواند نقش مؤثری در ترسیم جایگاه فرودستانه و نادیده گرفتن زنان در عرصههای مهم زندگی داشته باشد، بازپژوهی و بررسی مفاد آن، اهمیت ویژه مییابد و از آن رو که این روایت دارای حداقل یک سند معتبر است، تحقیق حاضر تنها به مباحث دلالی حدیث شریف پرداخته, نتیجه میگیرد که این گزاره با انگیزه حمایت از زنان و با هدف برحذر داشتن مردان از پرخاشگری و خشونت در گفتوگوی با زنان صادر شده و معنای حدیث آن است که مردان در مقابل کمزبانی و عجز زنان در دفاع کلامی از خود، سکوت کنند و جدال و پرخاشگری نداشته باشند و به دلیل آن که زنان از سویی مورد کنجکاوی و طمع قرار داشته و از سوی دیگر، آسیبپذیر هستند، بهتر است در غیر مواردی که برای خروج آنان ترجیحی وجود دارد، در خانهها - که مناسبترین مکان برای تأمین امنیت و محفوظ ماندن آنان از آسیبهای احتمالی است - بمانند.
Machine summary:
از آنجا که مفاد حدیث بر اساس برداشت رایج مفسران، میتواند نقش مؤثری در ترسیم جایگاه فرودستانه و نادیده گرفتن زنان در عرصههای مهم زندگی داشته باشد، بازپژوهی و بررسی مفاد آن، اهمیت ویژه مییابد و از آن رو که این روایت دارای حداقل یک سند معتبر است، تحقیق حاضر تنها به مباحث دلالی حدیث شریف پرداخته, نتیجه میگیرد که این گزاره با انگیزه حمایت از زنان و با هدف برحذر داشتن مردان از پرخاشگری و خشونت در گفتوگوی با زنان صادر شده و معنای حدیث آن است که مردان در مقابل کمزبانی و عجز زنان در دفاع کلامی از خود، سکوت کنند و جدال و پرخاشگری نداشته باشند و به دلیل آن که زنان از سویی مورد کنجکاوی و طمع قرار داشته و از سوی دیگر، آسیبپذیر هستند، بهتر است در غیر مواردی که برای خروج آنان ترجیحی وجود دارد، در خانهها - که مناسبترین مکان برای تأمین امنیت و محفوظ ماندن آنان از آسیبهای احتمالی است - بمانند.
علاوه بر آن، برداشتهای رایج از حدیث، بر اساس قرائت شارحان، با سیره رفتاری و کلامی معصومان علیهمالسلام و سفارشهای مکرر و و مؤکد آنان درباره زنان و تعاملات و پاسخهای بزرگوارانه و احترامآمیز آنان در برابر سؤالات کلامی و فقهی زنانی که به حضور آنان میرسیدند، همخوانی ندارد؛ به عنوان مثال، هیچگاه گزارشی نرسیده است که پیشوایان دینی زنی را به دلیل اینکه چرا محارم خود را برای سؤال از یک امر دینی و یا حاجتی دیگر نفرستاده و خود او شخصاً، از منزل خارج شده و با امام وارد گفتوگو شده، مورد عتاب قرار داده باشند.