Abstract:
امروزه، با منسوخ شدن سیاست صنعتی شدن جایگزین واردات، کشورها درحال بازکردن درهای تجاری خود روی یکدیگر هستند. از طرفی، یکی از معضلات کشورهای درحال توسعه، بیکاری افراد دانش آموخته است. اگرچه، کشور ایران نیز همزمان با دو پدیده افزایش نرخ مشارکت و بیکاری بالای جوانان مواجه است. این پژوهش، با استفاده از اطلاعات 49 کشور (31 کشور OECD و 18 کشور غیر OECD) به دنبال بررسی تاثیر آزادسازی تجاری بر روی سهم تقاضای نیروی کار دانشآموخته دانشگاهی از کل نیروی کار است. همچنین تاثیر بخش های صنعت و خدمات بر سهم اشتغال این افراد نیز مورد بررسی قرار گرفته و با استفاده از روش گشتاورهای تعمیمیافته نشان داده می شود که نخست، آزادسازی تجاری منجر به افزایش سهم اشتغال نیروی کار دانشآموخته می شود. دوم اینکه بخش خدمات در سهم اشتغال دانش آموختگان وزن به مراتب بیشتری نسبت به بخش صنعت دارد. سوم، نسبت صادرات با فناوری بالا از کل صادرات بر سهم اشتغال افراد دانشآموخته تاثیر مثبت اما ضعیفی دارد و چهارم، رابطه مثبت و ضعیفی بین سرمایه سرانه و سهم نیروی کار دانشآموخته وجود دارد.
Machine summary:
همچنین تاثیر بخشهای صنعت و خدمات بر سهم اشتغال این افراد نیز مورد بررسی قرار گرفته و با استفاده از روش گشتاورهای تعمیم یافته نشان داده میشود که نخست، آزادسازی تجاری منجر به افزایش سهم اشتغال نیروی کار دانشآموخته میشود.
کلیدواژهها: آزادسازی تجاری، اشتغال نیروی کار دانشآموخته، سهم اشتغال نیروی کار تحصیلکردهی دانشگاهی، بخش خدمات، روش گشتاورهای تعمیمیافته، مزیت نسبی مقدمه پژوهشهای زیادی در زمینه تاثیر آزادسازی تجاری بر تقاضای نیروی کار (تفکیکنشده) در یک کشور، چند کشور خاص یا بینکشوری انجامگرفته که بیشتر این پژوهشها در بخش تولید یا تولید صنعتی هستند (Milner & Wright, 1998 & Hasan, 2001 Currie & Harrison, 1997;).
آزادسازی تجاری منجر به ورود فناوری و سرمایه دانش به کشور و افزایش ارتباط با کشورهای دیگر شده و اثر مثبتی بر سهم تقاضای نیروی کار دانشآموخته دانشگاهی دارد.
از اینرو، مدل را با متغیرهای توضیحی شاخص آزادسازی تجاری، سهم ارزشافزوده بخش صنعت از کل ارزشافزوده، سهم ارزشافزوده بخش خدمات از کل ارزشافزوده، سهم صادرات با فناوری بالا از کل صادرات کشور و سرمایه سرانه تابع تقاضای نیروی کار به صورت رابطه (1) تخمین زده میشود: چنانچه بخواهیم سطح اشتغال دانشآموختهها را تخمین بزنیم و مدل با روش اثرات ثابت و تصادفی تخمین زده شود، به مشکل واریانس ناهمسانی و خودهمبستگی برخورد میکنیم و با توجه به نامانایی بیشتر متغیرها، مجبور به استفاده از روش DGMM<FootNote No="119" Text="Difference generalized method of moments"/> میشویم تا با پویاکردن معادله، مشکل خودهمبستگی با دیفرنسگرفتن از معادله، مشکل نامانایی برطرف شود.