Abstract:
آیات شریفه 4 الی 8 و همچنین آیه 104 سوره مبارکه اسراء، حاکی از اعلام پیشین خدای سبحان در خصوص دو افساد بنی‌اسرائیل و به‌تبع آن دو عقوبت ایشان است؛ در دوران پس از تشکیل رژیم اسرائیل (1948م)، تعداد قابل‌توجهی از عالمان مسلمان، با تخطئه تفسیر و تطبیق مفسران پیشین در خصوص این آیات، تفسیر و تطبیق جدیدی مرتبط با حکومت اسرائیل ارائه نمودند، هرچند با جزئیاتی متفاوت. روشن است که بحث مزبور در مقطع معاصر، مهم و تأثیرگذار و خطیر است، فلذا هرگونه تساهل و بی‌مبالاتی در آن می‌تواند آسیب‌زا باشد؛ مقاله حاضر درصدد آن است که با واکاوی و تحلیلِ منطقی متن آیات، در راستای نیل به مُفاد دقیق‌تری از آیات گام برداشته و زمینه را برای رهیافت به تطبیق صحیح آیات فراهم سازد. با بررسی‌های انجام‌شده اجمالاً این مطلب ظهور می‌یابد که دو افساد مذکور در آیات شریفه با استکبارِ شدیدِ حاکمیتی از ناحیه بنی‌اسرائیل در منطقه قدس تحقق خواهد یافت و با دو عقوبت سخت الهی مجازات خواهد شد که تحقق هر دو عقوبت به دست گروهی که خود طعمِ سیطره و استکبار بنی‌اسرائیل را چشیده‌اند و دارای انگیزه الهی و عبودیت و شجاعت خواهد بود و با تحقق عقوبت دوم، بنی‌اسرائیل تا قیامت زیر سیطره ایشان خواهند ماند.
4 up to 8 of noble verses and also 104 verse of al-isra Sura with emphasized tune represents the previous announcement of Sobhan God about Israel two corruptions and following that its punishment . After Israel regime establishment in 1948 A.D some Muslim scientists found out that the relations of these verses with this corruption so that different comparisons about the text of this divine declaration announcement was offered. It is clear that for assessment of proposed adaptations and achieving the correct and exact adaptation of noble verses first the deep plan in points, signs and witty of these verses is needed. It can be said that two mentioned corruptions in Israel report card is totally indicator and with tense of arrogance and apparently in two Quds regions and with the aim of the government establishment and in both Israel will dominate “ عبادا لنا and two corruption punishment will be achieved by this group that have divine motive and worship excellent God .second corruption of Israel is their last one and will be tangled with second punishment of corruptors life scroll as a group possessing customs and formal establishment and they will be dominated by “ عبادا لنا ” until resurrection . Ultimately it will be clear that these noble verses is observing the challenges between Muslims and Israel in Quds region.
Machine summary:
قرینه دوم اینکه اگر از منظری دیگر الف و لام «المسجد» را ناظر بر عهد ذکری لحاظ نماییم باز بازگشتش به «مسجدالاقصی» در آیه اول خواهد بود که مراد از آن به‌تصریح روایات متعدد فریقین همان مسجد بیت‌المقدس است (بحرانی، 1415ق، ج3، صص499-473 و سیوطی، 1404ق، ج4، صص161-136)؛ و روشن است که نمی‌تواند به «مسجد الحرام» ارجاع داده شود؛ چراکه از طرفی «مسجدالحرام» محل توجه و علاقه بنی‌اسرائیل نیست و از طرف دیگر «مسجد» مذکور در آیات شریفه محل اهتمام ویژه «عبادا لنا» است و اساسا فتح آن آرمان مهم ایشان است (بنگرید به ذیل عنوان: دو بار دخول به مسجد)، بنابراین معقول نیست که بنی‌اسرائیل درصدد اشغال «مسجدالحرام» و تسلط بر آن باشد و بابت آن هزینه سنگین بپردازد.
6. شناسایی مجریان وعید بر بنی‌اسرائیل روشن است که با توجه به شرایط حاکم بر دنیا پس از ظهور اسلام، که همواره مسلمانان دارای دولت‌ها و حاکمیت‌های بزرگ بودند و به‌استثنای سال‌هایی که طی جنگ‌های صلیبی قدس به اشغال روم مسیحی افتاد، همواره حاکم قدس بودند (گویتین، 1379ش، ج5، صص101-97) و با توجه به اینکه یهودیان همواره قومی پراکنده در مناطق مختلف و بدون حاکمیت و از حیث جمعیت بسیار کمتر از مسلمانان بودند، قاطبه تفاسیر پیشین، ناظر بودن آیات شریفه محل بحث را که حاکی از غلبه و حاکمیت یهود در منطقه قدس است، به دوران بعد از اسلام، غیرممکن تلقی نموده و با این پیش‌فرض به تفسیر آیات پرداخته‌اند که دو افساد و دو عقوبت بنی‌اسرائیل پیش از اسلام تحقق‌یافته و تمام شده است؛ فلذا چاره‌ای نداشتند جز اینکه عقوبت کنندگان را بر دشمنان شاخص و قاهر بنی‌اسرائیل در دوران پیش از اسلام، مانند بخت‌النصر و طرطوز رومی، تطبیق نمایند که همگی اینان، طبعا افرادی کافر به اصل دین الهی یهود بوده‌اند (مثلا بنگرید به: آلوسی، 1415ق، ج8، صص21-15)؛ ولی قرائن متعددی وجود دارد که مؤمن و اهل عبودیت الهی بودن عقوبت کنندگان بنی‌اسرائیل در دو وعده را قریب به قطعی می‌نماید؛ ازجمله دو تعبیر «بعثنا» - که بعث منتقمان را به خدای سبحان نسبت می‌دهد - و «عبادا لنا» -که وصف محوری عقوبت کنندگان است-، ظاهرا بیانگر آن‌اند که عقوبت کنندگان، دارای انگیزشی الهی و مقام عبودیت خاص هستند.
(
, 
, 
)
