Abstract:
هدف: هدف پژوهش تعیین اثربخشی آموزش ذهن آگاهی بر حساسیت اضطرابی، خودپنداره و خودکارامدی تحصیلی دانشآموزان دچار نارسانویسی بود. روش: روش پژوهش شبه آزمایشی با گروه گواه و طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری دو ماهه و جامعه آماری 114 دختر و پسر 9 تا 15 ساله دوره ابتدایی دچار نارسانویسی بود که در سال 1396 به مرکز اختلالهای یادگیری ناحیه 1 آموزش و پرورش شهر کرمانشاه مراجعه کرده بودند. از میان آنها به شکل در دسترس، 30 کودک انتخاب و به شکل تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه جایگزین شد. ابزار پژوهش پرسشنامههای حساسیت اضطرابی ریس و مکنالی (1985)، خودپنداره بک، استر، اپستین و براون (1990)، خودکارامدی تحصیلی جینکز و مورگان 1999 (نقل از مظاهری و صادقی، 1394) و برنامه آموزش ذهن آگاهی کابات-زین (1992) بود که طی 8 جلسه 5/1 ساعته، یکبار در هفته در مورد گروه آزمایش اجرا شد. هر دو گروه در سه مرحله به پرسشنامههای پژوهش پاسخ دادند و دادهها با استفاده از تحلیل واریانس مختلط با اندازهگیری مکرر تحلیل شد. یافتهها: نتایج نشان داد؛ آموزش ذهن آگاهی بر حساسیت اضطرابی (46/16 =F، 001/0 =P)، خودپنداره (97/51 =F، 001/0 =P) و خودکارامدی تحصیلی (69/69 =F، 001/0 =P) اثر داشته و این تاثیر در مرحله پیگیری سه ماهه پایدار مانده است. نتیجهگیری: آموزش ذهن آگاهی روش مداخلهای موثری است که با کاهش حساسیت اضطرابی، دانشآموزان نارسانویس را قادر میسازد که احساسات و نشانههای جسمانی و روانی خود را بپذیرند و خودپنداره و خودکارامدی تحصیلی را ارتقا دهند.
Machine summary:
کارشناس ارشد روان شناسي باليني، کارمند دانشگاه علوم پزشکي کرمانشاه ، ايران چکيده هدف : هدف پژوهش تعيين اثربخشي آموزش ذهن آگاهي بر حساسيت اضطرابي، خودپنداره و خودکارامدي تحصيلي دانش آموزان دچار نارسانويسي بود.
ابزار پژوهش پرسشنامه هاي حساسيت اضطرابي ريس و مکنالي (١٩٨٥)، خودپنداره بک ، استر، اپستين و براون (١٩٩٠)، خودکارامدي تحصيلي جينکز و مورگان ١٩٩٩ (نقل از مظاهري و صادقي، ١٣٩٤) و برنامه آموزش ذهن آگاهي کابات -زين (١٩٩٢) بود که طي ٨ جلسه ١/٥ ساعته ، يکبار در هفته در مورد گروه آزمايش اجرا شد.
نتيجه گيري: آموزش ذهن آگاهي روش مداخله اي مؤثري است که با کاهش حساسيت اضطرابي، دانش آموزان نارسانويس را قادر ميسازد که احساسات و نشانه هاي جسماني و رواني خود را بپذيرند و خودپنداره و خودکارامدي تحصيلي را ارتقا دهند.
بحث و نتيجه گيري يافته هاي اين پژوهش نشان داد که آموزش ذهن آگاهي بر حساسيت اضطرابي، خودپنداره و خودکارامدي تحصيلي در دانش آموزان دچار نارسانويسي مؤثر است .
نتايج پژوهش ابراهيم پور، نياکان و عباسي کرقند (١٣٩٦) در مورد ٥٠ نفر از کودکان داراي اختلال هاي يادگيري شهر قاين ، بيانگر تأثير مثبت آموزش ذهن آگاهي بر بهبود پذيرش اجتماعي و اعتماد به نفس آن ها بود.
با توجه به پژوهش هاي انجام شده مي توان گفت که ماهيت ذهن آگاهي به گونه اي است که نقش تعيين کننده اي در درمان بسياري از اختلال ها و همچنان که در پژوهش حاضر مشاهده شد؛ نقش مؤثري در کاهش حساسيت اضطرابي و افزايش خودپنداره و خودکارامدي تحصيلي دانش آموزان نارسانويس دارد.