Abstract:
دانشگاه، سازمانی پویا و پیچیده است که میدان جریان تولید اطلاعات (مهمترین عامل تغییر و تحول در سیستم های اجتماعی) می باشد. در زمان کنونی، سرعت تغییر و تحول اطلاعات سریع است و به همین دلیل تغییر و توسعه دانشگاهها به سرعت انجام می گیرد. در چنین شرایطی، چه نوع مفهومی از برنامه ریزی استراتژیکی می تواند پاسخگوی نیازهای دانشگاه باشد؟ در مقاله حاضر به بررسی دست آوردهای نظری در زمینه برنامه ریزی استراتژیک دانشگاهی از 2666 تا 2682 پرداخته شده است و نتایج آن با مفاهیم کلیدی که یمنی (1382،ص 39) برای سالهای قبل از 2666 به دست آورده، مقایسه گردیده است. جامعه پژوهش حاضر تمامی مقاله هایی که از سایت گوگل، سایت دانشگاه شهید بهشتی، کتابخانه مرکزی و مجلات پژوهشی موجود در کتابخانه دانشگاه شهید بهشتی در زمینه آموزش عالی در دسترس بوده است، می باشد. در این زمینه 42 چکیده مقاله مرتبط با برنامه ریزی استراتژیک در آموزش عالی دریافت و مورد بررسی اولیه قرار گرفت. از میان آنها 22 مقاله به طور کامل دریافت و تحلیل شد. محتوای 84 مورد آن با سوالهای تحقیق حاضر مرتبط بود. بدین ترتیب، پیکره تحلیل محتوای انجام گرفته، شامل 84 مقاله شد. متن هرمقاله با روش تحلیل مقوله ای تحلیل محتوا گردید. پس از انتخاب مقاله ها، براساس تحلیل محتوای مقالات، عبارات کلیدی مقاله ها در 4 مقوله اصلی با عنوان های 8 تعریف برنامه ریزی استراتژیک، 2 ویژگی های برنامه ریزی استراتژیک، 3 چالش های برنامه ریزی استراتژیک، 2 خاص بودن سازمان دانشگاه، و 4 برنامه ریزی استراتژیک تامل پذیر، طبقه بندی شد. یافته های تحقیق نشان می دهد که مهمترین تغییرات مفهومی برنامه ریزی استراتژیک از سالهای 2666 به بعد، مفاهیم زیر هستند: 8 برنامه ریزی استراتژیک از نوع تامل پذیر است. 2 آینده نگری به صورت اکتشافی است. 3 برنامه ریزی استراتژیک مشارکتی است. 3 برنامه ریزی استراتژیک خودسازمانده است. 2 برنامه ریزی استراتژیک پیچیده نگر است. 4 برنامه ریزی استراتژیک تکاملی است. 0 برنامه ریزی استراتژیک بدیهه پرداز و نوآور است و یافته ها نشان می دهد که برنامه ریز استراتژیک مانند یک هنرمند عمل می کند و خلاقیت نقش اساسی در درک وضعیت دانشگاه و یا پاسخگویی به چالشهای درونی و بیرونی آن دارد. یافته های پژوهش حاضر نشان می دهد که نوع نگاه به برنامه ریزی استراتژیک نیاز به تحول جدیدی در مفهوم آن دارد. مفهوم طراحی سازگارشونده، می تواند ورودی برای بحث درباره این تحول مفهومی در حوزه« برنامه ریزی دانشگاهی» باشد.
Machine summary:
1 “University Strategic Planning and the foresight futures approach” ( 2009) 2 “Higher education leadership and management: from conflict to interdependence through strategic planning” (2006) 3 “Strategic plans in higher education: planning to survive and prosper in the new economy” (2010) 4 “Strategic planning in education in Manitoba” (2009) 5 “Strategic planning in higher education: Fact or fiction” (2005) 6 “Strategic planning in higher education” (2002) 7 “Strategic planning and School management: Full of sound and Fury, signifying nothing?”(2002) 8 “ The struggle for strategic planning in European higher education: The case of Portegal” 9 “The HEFCH guide to strategic planning: the need for a new approach” (2005) 10 “Strategic Planning For Higher Education” (1995) 11 “Best practices in Linking assessment and planning” (2005) 12 “Strategic planning and Decision making in higher education: what gets attention and what doesen`t” (2008) 13 “Faculty and administrative support for strategic planning: A comparison of tow-and four-year institutions” (2005) 14 “Strategic processing universities: methodology development and information systems support” (1997) 15 روش تحقیق : ابتدا تمامی عباراتی که تعاریف ، ویژگی ها و یا مفاهیم مرتبط با مفهوم برنامه ریزی استراتژیک را در برداشتند، از متن مقاله های نمونه انتخاب و استخراج گردید (جدول شماره ٢).
(مقاله شماره ٤) هدایت و همگرایی فعالیت های سازمان ، انعطاف پذیری دانشگاه به همراه تعیین یک تنظیم مطلوب (ارزیابی، بازخورد، تنظیم ) ٧- برنامه ریزی استراتژیک ، ابزاری برای خودارزیابی و خود مدیریتی مؤسسات آموزش عالی به همراه پیش بینی و یک تمرکز بیرونی است .
(
, 
, 
)
