Abstract:
جرم در قران عبارت است از انجام دادن کاری که نیکو و شایسته نیست بلکه نکوهیده و ناپسند است و در واقع جرم آن
عمل یا ترک عملی است که انسان را از « صراط مستقیم» که خداوند متعال در یات مختلف آن را ترسیم نموده خارج و
او را مستحق دوزخ می کند. و مجرم اعم از مجرم مرتکب جرم دنیوی می باشد و به طور کلی فردی که در حوزه اخلاق و
یا اعتقادات و یا احکام برخلاف اوامر الهی مرتکب حرامی گردد یا آن چه را که مکلف به انجام آن بوده ترک نماید و در
نهایت مرتکب گناه و مجرم تلقی می شود و مستحق عقاب دنیوی یا علاوه بر آن مستوجب عذاب اخروی نیز می باشند.
رابطه بین گناه و جرم عموم و خصوص من وجه است برخی از گناهان دارای مجازات و عقوبت دنیوی نیستند مثل دروغ و
غیبت و بسیاری از گناهان در قالب جرم دارای ضمانت اجرای کیفری هستند. قرآن برای پیشگیری و کنترل جرم ابتدا
مبانی نظری (توحید » نبوت ومعاد ) و سپس راهبردهای عملی و موثر درکاهش جرایم از قبیل فروع دین » توجه به زمینه
های جرم راهکارهای پسینی قرار گرفتن در موقعیت جرم زا و تعیین دقیق وعادلانه حقوق دیگران و در نهایت مجازات
را بعنوان عاملی بازدارنده در برابر ارتکاب جرم در نظر می گیرد.
Machine summary:
از آنجا که نتایج فوق با تأکید بر نظام دینی کلیسایی استخراج شده سؤال این است که با فرض و قطعیت وحدت ادیان آیا اسلام و قرآن دارای نظام پیشگیرانه ای هست یا خیر؟ آیا نوع نگرش قرآن کریم به انسان و کج روی های وی از مبانی نظری خاص تبعیت می کند و اگر چنین است کارکردهای قرآنی در پیشگیری از کج روی چگونه است؟ در واقع قرآن کریم برای انسانی که از منظرش دارای استعدادهای مثبت و منفی بوده در صورت استفاده نامناسب از این استعدادها چه برنامه هایی دارد.
دارد تا افراد را از گرایش به کج روی بازدارد؟ در واقع پژوهش حاضر تحت عنوان «بررسی تاثیر آموزه های دینی در پیشگیری و کنترل جرم» به دنبال یافتن پاسخی مناسب برای این امر است که چه نسبتی بین راه کارهای پیشگیرانه که در صد سال اخیر در جرم شناسی برای مبارزه با کج روی و انحراف ارائه شده و نظام مبتنی بر قرآن وجود دارد.
البته بر رد گناه تلقی نشدن موارد نوظهور می توان استدلال نمود که مجموعه ای از مفاهیمی که در قرآن کریم برای گناه ذکر شده است در یک مطلب مشترک اند و آن این که با ارتکاب آن ها در واقع منکری را مرتکب می شوند و از طرفی تداوم حاکمیت الهی در همه اعصار از طریق انبیا و اولیای الهی و علمای اعلام صاحب فتوی حکایت از جریان قوانین و مقررات اسلامی در همه زمان ها و مکان ها دارد بنابراین هر جا که حاکم اسلامی حکم به ممنوعیت بنماید ارتکاب آن در واقع گناه محسوب می شود ممکن است جرم نیز باشد و هرجا حکم به امر و تکلیف می نماید ترک آن گناه خواهد بود.