Abstract:
پیشگیری از وقوع تروریسم سایبری به منظور حمایت از بزهدیدگان آن است اما در میان اکثر نظامهای حقوقی جهان، به جرمانگاری تروریسم سایبری، صریح و اختصاصی پرداخته نشده است. بررسی منابع قانونی در حقوق ایران نشان میدهد که در خصوص پیشگیری از این بزه در مقررات کیفری، مقرره خاصی وجود ندارد بلکه با استناد به برخی قوانین عام همچون قانون جرایم رایانهای و قانون مجازات اسلامی میتوان به مواضع پیشگیرانه حقوق کیفری ایران در زمینه پیشگیری از این بزه و حمایت از بزهدیدگان آن اشاره کرد. لذا قانون کیفری ایران فاقد جرمانگاری مستقل در مورد تروریسم و جرایم آن است و در واقع، سیاست جنایی ایران مبتنی بر سیاست مصداقی است و میتوان از مواردی که با مفهوم تروریسم منطبق است (مانند محاربه)، آن را تشخیص داد. به منظور ممانعت از هرگونه ایراد خسارت بیشتر بر زیرساختهای اطلاعاتی کشور، لزوم اتخاذ تدابیر پیشگیرانه احساس میشود. با نگاهی به اسناد بینالمللی درباره جرایم سایبری و تروریستی و انواع قطعنامههای سازمانهای بینالمللی، جهانی و منطقهای که سازمان ملل متحد در راس آنها قرار دارد، میتوان به این نتیجه رسید که در سطح فراملی اقدامات کافی و شایستهای به منظور پیشگیری از تروریسم سایبری صورت نپذیرفته است.پیشگیری از وقوع تروریسم سایبری به منظور حمایت از بزهدیدگان آن است اما در میان اکثر نظامهای حقوقی جهان، به جرمانگاری تروریسم سایبری، صریح و اختصاصی پرداخته نشده است. بررسی منابع قانونی در حقوق ایران نشان میدهد که در خصوص پیشگیری از این بزه در مقررات کیفری، مقرره خاصی وجود ندارد بلکه با استناد به برخی قوانین عام همچون قانون جرایم رایانهای و قانون مجازات اسلامی میتوان به مواضع پیشگیرانه حقوق کیفری ایران در زمینه پیشگیری از این بزه و حمایت از بزهدیدگان آن اشاره کرد. لذا قانون کیفری ایران فاقد جرمانگاری مستقل در مورد تروریسم و جرایم آن است و در واقع، سیاست جنایی ایران مبتنی بر سیاست مصداقی است و میتوان از مواردی که با مفهوم تروریسم منطبق است (مانند محاربه)، آن را تشخیص داد. به منظور ممانعت از هرگونه ایراد خسارت بیشتر بر زیرساختهای اطلاعاتی کشور، لزوم اتخاذ تدابیر پیشگیرانه احساس میشود. با نگاهی به اسناد بینالمللی درباره جرایم سایبری و تروریستی و انواع قطعنامههای سازمانهای بینالمللی، جهانی و منطقهای که سازمان ملل متحد در راس آنها قرار دارد، میتوان به این نتیجه رسید که در سطح فراملی اقدامات کافی و شایستهای به منظور پیشگیری از تروریسم سایبری صورت نپذیرفته است
The prevention of cyber-terrorism is in order to protect its victims.However، among most legal systems in the world، its criminalization is not specifically andclearlydealtwith. The review of legal sources in IranianCriminal Law shows that there is no specific regulation on the prevention of this crime، but based on some general laws such as the Computer Crime Law and the Islamic Penal Code، one could mention the preventive provisions of Iranian Criminal Law in the field of prevention of this crime and supportingits victims. Thus،the Iranian legal regime hasn't criminalized terrorism and its crimes independently and Iran’sCriminal Law is based on exemplary policiesthat can be distinguished from the ones that arecompatiblewith it. The need to take preventive measures is felt to prevent any damages to the country's information infrastructure.By considering International instrumentson cyber crimes and terrorism and variousresolutions issued by universal and regional international organizations،especiallythe United Nations، it could be argued thatcounter-terrorism strategies have never been sufficiently implementedforthe prevention of cyber terrorism. Thus،international bodies need to be more active for the criminalization of this dangerous offense which can victimize many innocent people around the world.
Machine summary:
بررسی منابع قانونی در حقوق ایران نشان میدهد که در خصوص پیشگیری از این بزه در مقررات کیفری، مقرره خاصی وجود ندارد بلکه با استناد به برخی قوانین عام همچون قانون جرایم رایانهای و قانون مجازات اسلامی میتوان به مواضع پیشگیرانه حقوق کیفری ایران در زمینه پیشگیری از این بزه و حمایت از بزهدیدگان آن اشاره کرد.
با نگاهی به اسناد بینالمللی درباره جرایم سایبری و تروریستی و انواع قطعنامههای سازمانهای بینالمللی، جهانی و منطقهای که سازمان ملل متحد در رأس آنها قرار دارد، میتوان به این نتیجه رسید که در سطح فراملی اقدامات کافی و شایستهای به منظور پیشگیری از تروریسم سایبری صورت نپذیرفته است .
بررسی مواد و منابع قانونی در حقوق ایران نشان میدهد که در خصوص پیشگیری از این بزه در مقررات کیفری، مقرره خاصی وجود ندارد، بلکه با استناد به برخی قوانین عام همچون قانون جرایم رایانهای، قانون مجازات اسلامی و سایر قوانین متفرقه میتوان به مواضع پیشگیرانه حقوق کیفری ایران در زمینه پیشگیری از این بزه و حمایت از بزهدیدگان آن اشاره کرد.
همچنین با نگاهی به اسناد بینالمللی درباره جرایم سایبری و تروریستی و انواع قطعنامههای سازمانهای بینالمللی و منطقهای که سازمان ملل متحد در رأس آنها قرار دارد، میتوان به این نتیجه رسید که در سطح فراملی، اقدامات کافی و شایستهای به منظور پیشگیری از تروریسم سایبری صورت نپذیرفته است.
M. , “Cyber Terrorism: A Study of the Extent of Coverage in Computer Security Textbooks”, Journal of Information Technology Education, vol.