Abstract:
ﻋﺼﺮ ارﺗﺒﺎﻃﺎت را ﻣﻌﻠﻮل ﺗﺰاﯾﺪ ﭼﻬﺎر ﻋﺎﻣﻞ: ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺷﺪن، ﺗﻐﯿﯿﺮ، ﺳﺮﻋﺖ و اﻃﻼﻋﺎت ﻣﯽ داﻧﻨﺪ. اﻫﻤﯿﺖ ﯾﺎﻓﺘﻦ ﻋﺎﻣﻞ آﺧﺮ ﺑﻪﻋﻨﻮان ﺟﻮﻫﺮة اﺻﻠﯽ اﯾﻦ ﻋﺼﺮ، ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪه ﻣﻘﻮﻟﮥ اﻣﻨﯿﺖ اﻃﻼﻋﺎت و اﻣﻨﯿﺖ دﺳﺘﺮﺳﯽ ﺑﻪ اﻃﻼﻋﺎت ﻣﻮرد ﺗﻮﺟﻪ وﯾﮋه ﻗﺮار ﮔﯿﺮد. از دﯾﮕﺮ ﺳﻮ ﺗﻌﺎﻣﻞ اﻓﺮاد ﺑﺎ ﺳﺎﻣﺎﻧﻪ ﻫﺎی ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن در ﺟﻮاﻣﻊ ﺟﺪﯾﺪ ﻣﻮﺟﺐ ﭘﺪﯾﺪ آﻣﺪن ﻣﻔﻬﻮم ﺟﺪﯾﺪی ﺑﻨﺎم ﻫﻮﯾﺖ اﻟﮑﺘﺮوﻧﯿﮑﯽ ﯾﺎ )ﻫﻮﯾﺖ ﺳﺎﯾﺒﺮﻧﺘﯿﮑﯽ( ﺷﺪه اﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﺠﻠﯽ اﯾﻦ ﻣﻔﻬﻮم در رواج اﺳﺘﻔﺎده از ﻣﺸﺨﺼﻪﻫﺎی ﺑﯿﻮﻣﺘﺮﯾﮑﯽ اﻓﺮاد ﺑﺮای ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ ﻫﻮﯾﺖ آن ﻫﺎ ﺑﻪوﺳﯿﻠﮥ ﺳﺎﻣﺎﻧﻪ ﻫﺎی ﺑﯿﻮﻣﺘﺮﯾﮑﯽ در ﻗﺎﻟﺐ ﭘﺮوژه ﻫﺎی ﻣﻠﯽ و ﺑﯿﻦاﻟﻤﻠﻠﯽ ﮐﺸﻮرﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻫﻮﯾﺪا ﺷﺪه اﺳﺖ. اﯾﻦ ﺗﺤﻘﯿﻖ ﺑﻪﺻﻮرت ﻣﻄﺎﻟﻌﮥ ﻣﻮردی در ارﺗﺶ ﺟﻤﻬﻮری اﺳﻼﻣﯽ اﯾﺮان ﺻﻮرت ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از روش ﺗﺤﻘﯿﻖ ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﯽ، ﺑﻪ ﺑﺮرﺳﯽ ﺗﺄﺛﯿﺮ ﺑﻪﮐﺎرﮔﯿﺮی ﻓﻨﺎوری ﺑﯿﻮﻣﺘﺮﯾﮏ در ارﺗﻘﺎی اﻣﻨﯿﺖ اﻃﻼﻋﺎت ﭘﺮداﺧﺘﻪ اﺳﺖ. اﻃﻼﻋﺎت اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ از ﻃﺮﯾﻖ ﻣﯿﺪاﻧﯽ و اﻣﮑﺎﻧﺎت ﮐﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ای ﮔﺮدآوری و در ﻗﺎﻟﺐ ﯾﮏ ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ 25 ﺳﺆاﻟﯽ ﻣﻮرد ﺗﺤﻠﯿﻞ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ. ﻧﺘﺎﯾﺞ ﺗﺤﻘﯿﻖ ﻧﺸﺎن ﻣﯽ دﻫﺪ، روشﻫﺎی ﺗﺮﮐﯿﺒﯽ ﻓﯿﺰﯾﻮﻟﻮژﯾﮑﯽ و رﻓﺘﺎری ﻓﻨﺎوری ﺑﯿﻮﻣﺘﺮﯾﮏ ﺑﺎ ﺑﺮﺧﻮرداری از ﻣﺤﺎﺳﻦ و ﻗﺎﺑﻠﯿﺖﻫﺎی ﻣﻨﺤﺼﺮ ﺑﻪﻓﺮد ﺧﻮد از ﺟﻤﻠﻪ ﻏﯿﺮﻗﺎﺑﻞ ﺳﺮﻗﺖ، ﻓﺮاﻣﻮﺷﯽ و ﺣﺪس زدن ﺑﻮدن، ﻧﯿﺎز داﺷﺘﻦ ﺑﻪ ﻧﮕﻬﺪاری وﯾﮋه، آﺳﺎﻧﯽ و ﺳﺮﻋﺖ اﺳﺘﻔﺎده، ﮐﺎﻫﺶ زﯾﺎن ﻫﺎی ﻧﺎﺷﯽ از ﺗﻘﻠﺐ، در ﺻﻮرت ﺑﻪﮐﺎرﮔﯿﺮی ﻗﺎﻧﻮنﻣﻨﺪ و اﺳﺘﻔﺎده ﺻﺤﯿﺢ و دﻗﯿﻖ در ارﺗﺶ ﺟﻤﻬﻮری اﺳﻼﻣﯽ اﯾﺮان ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪﻋﻨﻮان ﯾﮑﯽ از اﺑﺰارﻫﺎی ﻗﺎﺑﻞ اﺗﮑﺎ در «ارﺗﻘﺎی اﻣﻨﯿﺖ اﻃﻼﻋﺎت» ﻣﻮرد ﺑﻬﺮهﺑﺮداری ﻗﺮار ﮔﯿﺮد.
Machine summary:
این تحقیق بهصورت مطالعۀ موردی در ارتش جمهوری اسلامی ایران صورت گرفته و با استفاده از روش تحقیق همبستگی، به بررسی تأثیر بهکارگیری فناوری بیومتریک در ارتقای امنیت اطلاعات پرداخته است.
نتایج تحقیق نشان میدهد، روشهای ترکیبی فیزیولوژیکی و رفتاری فناوری بیومتریک با برخورداری از محاسن و قابلیتهای منحصر بهفرد خود از جمله غیرقابل سرقت، فراموشی و حدس زدن بودن، نیاز داشتن به نگهداری ویژه، آسانی و سرعت استفاده، کاهش زیانهای ناشی از تقلب، در صورت بهکارگیری قانونمند و استفاده صحیح و دقیق در ارتش جمهوری اسلامی ایران میتواند بهعنوان یکی از ابزارهای قابل اتکا در «ارتقای امنیت اطلاعات» مورد بهرهبرداری قرار گیرد.
بههمینمنظور فناوری بیومتریک با توجه به محاسن و قابلیتهای منحصر بهفرد خود و الزامات بهوجود آمده در زمینۀ استفاده از این فناوری، میتواند بهعنوان یکی از ابزارهای قابل اتکا برای تأمین و ارتقا امنیت اطلاعات در ارتش جمهوری اسلامی ایران مورد توجه قرار گرفته و بهرهبرداری گردد.
{مراجعه شود به فایل جدول الحاقی} بررسی مطالعۀ موردی صورت گرفته اطلاعات گردآوری شده پیرامون موضوع در قالب پرسشنامه بیست و پنج سؤالی (با طیف پنج گزینهای لیکرت)، در اختیار هشتاد نفر از مسئولان، متخصصان و صاحبنظران دستگاههای امنیتی، اطلاعاتی و فناوری اطلاعات و ارتباطات ارتش جمهوری اسلامی ایران توزیع شده و پس از مرحلۀ رمزگذاری و ورود اطلاعات، بهوسیلۀ نرمافزارSPSS مورد تجزیهوتحلیل قرار گرفته و تجزیهوتحلیل دادهها در دو سطح صورت پذیرفت: در مرحلۀ اول، متغیرهای تحقیق (بهکارگیری فناوری بیومتریک و ارتقای امنیت اطلاعات) بهمنظور توصیف ویژگیهای نمونه، بهصورت تک متغیره مورد بررسی قرار گرفتهاند و در مرحلۀ دوم، همبستگی بین متغیرها در قالب تحلیل نتایج بررسی شده است.