Abstract:
دامنه ی جنگ جهانی اول، زمانی به ایران سرایت نمود که هیچ اقدام مثبتی از دولت متزلزل و مجلس سوم ساخته نبود و سرنوشت مردم در گرو عواطف و احساسات خودشان بود. با تشکیل کمیته ی دفاع ملی بسیاری از پرسنل ژاندارمری و نظمیه که تعلیم دیده ی مستشاران سوئدی، و مایه ی امیدواری مجلس و آزادیخواهان و ملیون بودند؛ به منظور مقابله با اشغالگران به این کمیته پیوسته و عده ای دیگر به نهضت جنگل که در این ایام در مناطق شمالی کشور به رهبری میرزا کوچک خان به جهت مقابله با متجاوزین تشکیل
شده بود ملحق گردیدند. این مقاله با مراجعه به منابع دست اول و غالبا منتشر نشده از جمله خاطرات به جای مانده ی مکتوب و شفاهی و روزنام هها تلاش دارد تا ابعادی از احساسات ملی مردم این سرزمین را که برای نجات وطن عزیز و حفظ استقلال مملکت به استقبال خطر رفته و با مرگ دست به گریبان شده اند را به تصویر کشیده و نشان دهد و سرانجام به این نتیجه می رسد که مردم این مرز و بوم همواره در طول تاریخ از استقلال و تمامیت ارضی کشور خود تا آخرین دم دفاع کرده و می نمایند.
Machine summary:
با تشکیل کمیته ی دفاع ملی بسیاری از پرسنل ژاندارمری و نظمیه که تعلیم دیده ی مستشاران سوئدی، و مایه ی امیدواری مجلس و آزادیخواهان و ملیون بودند؛ به منظور مقابله با اشغالگران به این کمیته پیوسته و عده ای دیگر به نهضت جنگل که در این ایام در مناطق شمالی کشور به رهبری میرزا کوچک خان به جهت مقابله با متجاوزین تشکیل شده بود ملحق گردیدند.
اما متاسفانه مدتی بعد بخاطر یک پیش آمد مؤاخذه و یک درجه از وی اخذ می شود و بعد از پایان دوره دوم آموزش پرسنل آموزشگاه، با درجه ی نایب دومی(ستوان دومی) به کلانتری ۱۰ شهرنو مامور و تا تاریخ ۱۴ اردیبهشت ماه سال ۱۲۹۴ در محل مذکور خدمت نموده و سپس به اتفاق نایب اول غلامحسین خان بهزادی و نایب اول ابراهیم خان اشرفی و چند تن دیگر به ریاست آقای احمد دیو سالار و یاور(سرگرد) حبیب الله خان ( احتمالا حبیب الله شهردار ملقب به مشیر همایون)برای تشکیل نظمیه(شهربانی) تبریز به این شهر اعزام گردیده و این ماموریت تا اواخر سال ۱۲۹۴ به طول می انجامد.
محمد علی گیلک که خود یکی از شاهدان عینی بوده چنین نقل می نماید: "نصرت الله خان از افسران پلیس و با استولبرگ سوئدی ( در واقع با عبدالله بهرامی) برای تشکیل نظمیه گیلان از تهران به رشت آمده بود، موقعی که جنگلیها نظمیه را از شوبرگ گرفتند، مشارالیه نیز جزو سایر صاحب منصبان دعوت خدمت در جنگل را پذیرفت و ریاست مدرسه نظام ملی گوراب زرمخ را بعهده گرفت"(گیلک،213:1371 پاورقی).