Abstract:
زمینه و هدف: تعالی معنوی، با عشق متقابل خدا و مخلوقات میسر میشود. از یکسو خداوند نسبت به خویش عشق دارد. و از سوی دیگر، کل هستی معشوق ذات حق هستند و همة مخلوقات، عاشقانه بهسوی او درحرکت هستند. این محبت، در مسیر رسیدن انسان به قرب و کمال، گوهری گرانبها در جهت سعادت و رستگاری است و وحدتی است بین عبد و معبود.
روش تحقیق: این پژوهش با روش توصیفی- تحلیلی انجام شده و برای گردآوری دادهها از منابع کتابخانهای استفاده شده است.
یافتهها و نتیجهگیری: نسبت و رابطة میان خالق و مخلوق، در ابعادی چون علم موجودات به خدا، تسبیح و محبت متقابل خالق و مخلوق و رضایت متقابل خالق و مخلوق نمود مییابد.
مهمترین پیامدهای تربیتی محبت به خدا عبارتاند از: معنویت (معنادار شدن زندگی)، امنیت (ایمان به وجود پایگاهی محکم در نظام هستی)، تبعیت (پیروی)، اعانت (یاری دین الهی)، همّ واحد (تمرکز انگیزهها و گرایشها به سمت خدا)، صیرورت (همسو بودن همة موجودات در تحول به سمت خداگونه شدن)، شهود ملکوت (برداشته شدن حجاب بین بنده و خدا)، کفایت (بینیاز شدن انسان)، قرب (نزدیک شدن به صفات خدا)، معیّت (احساس باخدا بودن)، اجابت (جلب استجابت الهی)، منزلت (کسب مرتبت نزد خدا)، عبادت عاشقانه فارغ از ترس جهنم و طمع بهشت (ستایش خدا با انگیزة عشق) و ارتقای روابط انسانی (و اخلاق اجتماعی)
Background and objectives
Spiritual excellence is possible through the mutual love of God and his creatures. On the one hand, God has love for himself. And on the other hand, the whole being is the beloved of the essence of truth, and all creatures are lovingly moving towards Him. This love, on the path of human towards perfection, is a precious jewelry of prosperity and unity between the creator and creature.
Methodology
This study is of a descriptive-analytical research and library sources were used for data collection.
Findings and results
The relationship between the Creator and the Creature is manifested in aspects such as creatures' knowledge of God, the Creator's mutual praise and love, and the Creature's and Creator's mutual satisfaction.
The most important educational implications of loving God are: spirituality (meaningfulness of life), security (faith in the presence of a solid base in the system of existence), obedience, sustenance (support of divine religion), focusing on motives and tendencies towards God), purity (conformity of all beings in the transformation to divinity), intuition of heaven (removal of the veil between the servant and God), adequacy (human self-sufficiency), closeness (approaching the attributes of God), desire (feeling of devout), acceptance (attracting divine acceptance), dignity (honoring God), loving worship free from the fear of hell and paradise (praising God with love motivation), and promoting human relationships (the social morality).
Machine summary:
مهم ترين پيامدهاي تربيتي محبت به خدا عبارت اند از: معنويت (معنادار شدن زندگي )، امنيت (ايمان به وجود پايگاهي محکم در نظام هستي )، تبعيت (پيروي )، اعانت (ياري دين الهي )، هم واحد (تمرکز انگيزه ها و گرايش ها به سمت خدا)، صيرورت (هم سو بودن همۀ موجودات در تحول به سمت خداگونه شدن )، شهود ملکوت (برداشته شدن حجاب بين بنده و خدا)، کفايت (بي نياز شدن انسان )، قرب (نزديک شدن به صفات خدا)، معيت (احساس با خدا بودن )، اجابت (جلب استجابت الهي )، منزلت (کسب مرتبت نزد خدا)، عبادت عاشقانه فارغ از ترس جهنم و طمع بهشت (ستايش خدا با انگيزة عشق ) و ارتقاي روابط انساني و اخلاق اجتماعي .
اين پژوهش در پي پاسخ به اين پرسش ها است : تعالي معنوي چيست و چه ابعادي دارد؟ در مسير تکامل و رسيدن به سعادت و قرب الهي ، کسب محبت خداوند چه آثار تربيتي در پي خواهد داشت ؟ ٢- مهم ترين نمودهاي رابطۀ متعالي خالق و مخلوق در آيات و روايات اسلامي، به معنا و مفهوم عشق اشاراتي هست .
نکتۀ ديگر اينکه ، محب خدا هميشه در طلب و کوشش است که عبادت کند تا به هدف برسد و با دستيابي به هدف ، خوشحال مي شود، زيرا به مقامي رسيده است که عيب و نقصي در عالم نمي بيند، بلکه همه چيز را به ديدة رضا و خوشايندي مي بيند، چنان که زينب کبري در پاسخ طعن آلود به اين سؤال که کار خدا را نسبت به برادر و خاندانت چگونه ديدي ؟ فرمود: «ما رأيت إلا جميلا» (ابن طاووس ، ١٣٤٨: ١٦٠)؛ يعني جريان خون بار و تاريخ ساز کربلا را جز زيبا هيچ نديدم .