«قصه روان شناختی نو» Introduction and review

"ادبیات امروز غربی دیگر نیاز انسان را برای مشاهدهء زیبایی برآورده نمی‌کند تا جایی که حتی به زشتی هم‌ می‌پردازد مثلا در نقاشی مدرن ارزشهای تصویری را نادیده می‌گیرند،و آهنگ دلنشین از موسیقی معاصر غربی رخت بربسته است،هنرمند معاصر غربی از آنچه که‌ خوش و دلپذیر است فرار می‌کند و می‌خواهد ارزشهای‌(به تصویر صفحه مراجعه شود) سنتی فرهنگی را به رغم از میان بردن هر نوع ارتباط از میان بردارد و یا مانند رمبو در شعر از زبان مصنوعی‌ استفاده کند. این ذهنیت مطلق در داستان‌نویسی باعث شده است‌ که بسیاری دیگر از ویژگیهای داستانهای سنتی در هم‌ شکند،مثلا شالودهء داستان نادیده انگاشته شود و حوادث، همچنان که در پیش به آنها اشاره شد،به صورت مسلسل‌ گفته نشود بلکه به صورتی پیچیده و حتی با هرج و مرج‌ کامل بازگو شوند تا خواننده این بخش‌های مختلف و وصله‌های ناجور را به هم متصل کند،بنابراین آنچه‌ نویسندهء معاصر غربی باید انجام دهد این است که‌ خواننده را در آگاهی ذهنی قهرمان خود بگذارد. در داستانهای سنتی نویسنده در همه حال حاضر است اما در داستانهای روانشناختی نو،نویسنده غایب است و شخصیت‌ها به زبان خود و از دیدگاه خویش وقایع را تفسیر می‌کنند و چون داستان را به همان گونه می‌گویند که می‌اندیشند،تسلسل بکلی از میان می‌رود چرا که‌ در زندگی عادی و در هنگام بیداری که ما می‌اندیشیم ابدا به صورت مسلسل فکر نمی‌کنیم بلکه اوضاع و احوال به‌ صورت در هم و بر هم به ذهن ما خطور می‌کند و ممکن‌ است واقعه‌ای که چند روز پیش اتفاق افتاده با حادثه‌ای که‌ سالها پیش رخ داده آمیخته شود."